Co To Jest Przeszczep Kału Dla Psów I Kotów?

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Autor: Hanie Elfenbein, DVM

W ciągu ostatnich kilku lat lekarze i badacze dostrzegli ważną rolę bakterii jelitowych w trawieniu. Bakterie te zasiedlają układ pokarmowy wszystkich zwierząt i są niezbędne do prawidłowego trawienia pokarmu i wchłaniania składników odżywczych. „Mikrobiota” jelitowa odnosi się do społeczności tych bakterii, a także innych mikroskopijnych organizmów, które współpracują ze sobą, aby utrzymać zdrowe trawienie. Skład mikrobioty zależy od wielu czynników, w tym genetyki, środowiska i diety. Infekcje jelitowe, takie jak te, które powodują biegunkę, a następnie przyjmowanie antybiotyków zmieniają mikroflorę jelitową. Czasami prowadzi to do długotrwałej dysbiozy lub braku równowagi w składzie mikroflory, co prowadzi do trudności trawiennych i przewlekłej biegunki.

Co to jest przeszczep kału?

Przeszczep mikroflory kałowej (FMT), między innymi stosowanymi terminami, to procedura, w której materiał kałowy od zdrowej osoby jest podawany osobie z chorobą jelit w celu przywrócenia zdrowej równowagi mikroflory jelitowej i rozwiązania choroby. U ludzi FMT jest najczęściej stosowany do leczenia infekcji żołądkowo-jelitowych wywołanych przez C. dificle, szkodliwą bakterię, która rozwija się u osób z obniżoną odpornością, hospitalizowanych i innych bardzo chorych. Zdrowe bakterie znajdujące się w materiale przeszczepu kału zastępują szkodliwe bakterie w jelitach biorcy i pomagają przywrócić pożyteczną społeczność. Naukowcy badają, czy FMT może również pomóc osobom z przewlekłą chorobą jelit, taką jak choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Jak dotąd terapia wydaje się obiecująca.

Biorąc pod uwagę sukces FMT u ludzi, weterynarze i badacze weterynarii zastanawiali się, czy procedura może również pomóc psom i kotom z przewlekłą chorobą jelit i biegunką.

Sporadyczne napady biegunki prawdopodobnie nie powinny się martwić i można je łatwo wyleczyć. Ale niektóre zwierzęta rzadko mają normalny stolec lub mają biegunkę przez kilka tygodni. Te psy mogą potrzebować codziennej terapii lub poważnych zmian w diecie, zanim będą mogły mieć normalny kał. Lekarze weterynarii klasyfikują biegunkę według rodzaju terapii, która ją rozwiązuje: reagująca na antybiotyki, reagująca na błonnik, reagująca na dietę i niewrażliwa. Uważa się, że psy z biegunką oporną na leczenie mają nierównowagę mikroflory jelitowej lub dysbiozę. FMT ma na celu leczenie tej dysbiozy poprzez uzupełnianie pożytecznych rodzajów bakterii. Dlatego tak ważna jest selekcja i badanie przesiewowe zwierzęcia dawcy – jego mikrobiota musi być zdrowa i zbilansowana.

Jak działa terapia przeszczepem kału?

Niedawno małe badanie obejmowało FMT dla psów z przewlekłą biegunką, które nie reagowały na konwencjonalne terapie, w tym zmiany diety, antybiotyki i probiotyki. W badaniu pobrano próbkę kału od bardzo dokładnie zbadanego psa-dawcy. Przed dokonaniem „darowizny” pies-dawca został przebadany pod kątem chorób zakaźnych, w tym pasożytów i szkodliwych bakterii. W ciągu kilku godzin po pobraniu próbki kału przygotowano ją do przeszczepu, mieszając ją w rzadką zawiesinę, którą można było przecisnąć przez małą rurkę. Pies biorcy został uśpiony, do odbytu wprowadzono cienką rurkę, a materiał dawcy dozowano w niewielkich ilościach na całą długość jelita. Procedurę tę powtarzano kilka razy w ciągu miesięcy. Psy zareagowały dobrze.

Jednak nie ma standaryzacji terapii i nadal jest uważana za eksperymentalną przez większość lekarzy weterynarii. Różnice w protokołach badań przesiewowych doprowadziły do różnych poziomów sukcesu. Wyniki rygorystycznych badań FMT u psów są wciąż w toku i wielu lekarzy weterynarii woli poczekać, aż skuteczność i bezpieczeństwo zostaną dobrze udokumentowane, zanim zaoferują FMT. Chociaż sama procedura nie jest szkodliwa dla biorcy, o ile zwierzę dawcy jest odpowiednio przebadane, proces podawania wymaga sedacji, a zatem bierze na siebie całe ryzyko znieczulenia. Ogólnie ryzyko to jest niskie, ale należy wziąć to pod uwagę przed poddaniem zwierzęciu jeszcze niezweryfikowanej procedurze. Niemniej jednak niektóre kliniki zaczynają oferować terapię przeszczepu kału zarówno psom, jak i kotom.

Niestety w przypadku kotów jeszcze mniej wiadomo o tym, czy FMT jest skuteczną terapią przewlekłej biegunki u kotów. Ludzie i psy mają wspólną wszystkożerną fizjologię, ale koty są bezwzględnie mięsożercami i dlatego mają układ trawienny o różnych wymaganiach zdrowotnych. W literaturze weterynaryjnej znajduje się jedno doniesienie o FMT u kota. Daje to nadzieję rodzinom kotów z przewlekłą biegunką, ale to dopiero początek.

Czy mój zwierzak jest kandydatem do przeszczepu kału?

Mówiąc o przenoszeniu kału z jednego zwierzęcia na drugie, istnieje czynnik rażący, ale w przypadku przewlekle chorych zwierząt potencjalne korzyści przewyższają wstręt. Dodatkowo, jak przypomina nam większość dyskusji na temat FMT u psów, wiele psów chętnie (entuzjastycznie?) je kał. Nie ma dowodów na to, że psy leczą się jedząc kał. W rzeczywistości ostatnie badanie nie wykazało związku między psami jedzącymi kał a tymi z przewlekłymi chorobami jelit. Bardzo kwaśne środowisko w żołądku zabija większość bakterii, dlatego droga doustna nie jest zalecana jako terapia. Możliwe jest wprowadzenie rurki z nosa lub ust przez żołądek do jelit jako alternatywa dla wejścia przez odbytnicę. Obie te procedury należy wykonywać pod kontrolą małej kamery na końcu rurki, aby weterynarz mógł zobaczyć, co robi.

Większość psów i kotów z przewlekłą biegunką ma chorobę podstawową, którą można leczyć bardziej konwencjonalnymi metodami. Przechodzenie przez proces prób i błędów w celu znalezienia odpowiedniego rozwiązania dla indywidualnych potrzeb Twojego zwierzaka może być bardzo frustrujące. Suma wszystkich testów diagnostycznych potrzebnych lekarzowi weterynarii w celu znalezienia leczenia może być kosztowna i zwykle jest wykonywana pojedynczo. Nie denerwuj się i rezygnuj. Twój weterynarz chce, aby Twoje zwierzę czuło się lepiej tak samo jak Ty. Najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to prowadzić dokumentację leczenia i odpowiedzi. A jeśli nic innego nie działa, warto zapytać lekarza weterynarii, czy ona lub kolega z kliniki specjalistycznej wykonuje FMT.