Rasy Saluki Hipoalergiczne, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Saluki jest psem pełnym gracji, o wielkiej szybkości, wytrzymałości i sile – wszystko to pozwala mu polować i zabijać gazele lub inne zwierzyny łowne nad głębokim piaskiem lub skalistymi górami.

Charakterystyka fizyczna

Saluki mogą atakować gazele i inne kamieniołomy nad skalistymi górami i głębokim piaskiem dzięki lekkim krokom i budowie podobnej do chartów, która łączy w sobie cechy symetrii, szybkości, wytrzymałości i gracji.

Ogólnie rzecz biorąc, ma błyszczącą i jedwabistą sierść, która jest biała, kremowa, płowa, czerwona lub brązowa. Może to być jeden z dwóch rodzajów: gładko owłosiony lub pierzasty. Typ opierzony ma długie włosy na ogonie, uszach, między palcami, a czasami za nogami. Natomiast odmiana gładka nie posiada długiego upierzenia; jego sierść jest krótka i jedwabista.

Ponieważ Saluki rozwinął się na dużym obszarze, rasa ta posiada wiele akceptowanych typów. Wierne, dalekowzroczne i głębokie oczy nadają psu dostojny i łagodny wyraz.

Osobowość i temperament

Będąc niezwykle wrażliwym, Saluki nie lubi ostrej gry. Jest łagodny dla dzieci, ale niezbyt zabawny, co może nie zadowolić wielu dzieci. I choć oddany własnej rodzinie, nie jest zbyt demonstracyjny w swoich działaniach i często nie reaguje na wezwania.

Wewnątrz Saluki pozostaje cichy i spokojny, podczas gdy na zewnątrz szuka miękkiego i ciepłego obszaru. Uwielbia biegać szybko okrężnymi ruchami i goni każdy szybko poruszający się obiekt lub małe biegnące zwierzę. Saluki ma również tendencję do pozostawania powściągliwym i powściągliwym wobec obcych.

Opieka

Choć z natury szczupły pies jest również wybrednym zjadaczem. Osoby nieświadome tego faktu mogą nawet uznać psa za niewłaściwie karmione. Saluki o gładkiej powłoce wymaga okazjonalnego szczotkowania w celu usunięcia martwych włosów, podczas gdy Saluki z długimi, pierzastymi włosami wymagają cotygodniowego czesania, aby zapobiec matowi.

Saluki jest najczęściej uważany za psa wewnętrznego, śpiącego w pomieszczeniach we wszystkich klimatach z wyjątkiem lata. Mimo to pies nie lubi spędzać długich godzin na mrozie – choć od czasu do czasu lubi bawić się na śniegu.

Codzienne ćwiczenia w postaci swobodnego biegania w zamkniętym i bezpiecznym terenie, biegania i długich spacerów na smyczy to konieczność dla psa. Dodatkowo Saluki powinno mieć miękkie posłanie, aby zapobiec powstawaniu modzeli, szczególnie na łokciach i kolanach.

Zdrowie

Saluki, którego średnia długość życia wynosi od 12 do 14 lat, czasami cierpi na niedoczynność tarczycy i jest podatna na kardiomiopatię, drobną chorobę. Rasa ta jest również podatna na hemangiosarcomę, poważny stan zdrowia i niekorzystnie reaguje na znieczulenie barbituranami. Aby wcześnie zidentyfikować niektóre z tych stanów, weterynarz może zalecić badania serca i tarczycy dla tej rasy psów.

Historia i tło

Jako dowód najwcześniejszego saluki można prześledzić do czasów egipskich, kilka tysięcy lat temu, jest uważany za jedną z starożytnych ras psów domowych. Pierwotnie używane przez arabskich nomadów do polowania na lisy, zające i gazele na pustyni (głównie z pomocą sokołów), Saluki prawdopodobnie otrzymało swoją nazwę w okresie seluckim. (Pies jest również nazywany Tazi, perskim chartem lub ogarem gazeli.)

Ponieważ Saluki byli najważniejszym atutem Beduinów w polowaniach, byli zadbani i często spali z nimi w namiotach. W rzeczywistości, pomimo faktu, że pies był uważany za nieczysty zgodnie z religią islamu, saluki był określany jako szlachetny lub „hor”.

Saluki pozostawały czyste przez setki lat, ponieważ nie wolno było rozmnażać się z nie-Salukimi. Jednak zaowocowało to również lokalnymi odmianami rasy, które można zaobserwować do dziś.

Dopiero na początku XX wieku Saluki zostały wprowadzone na Zachód, ostatecznie uznane przez American Kennel Club w 1927 roku.

Dziś główną funkcją egzotycznego Saluki jest pies wystawowy i towarzysz, ale wiele z nich jest również wykorzystywanych do polowania na zające. Tak czy inaczej, liczba salukis znacznie spadła na niektórych obszarach, na których pierwotnie kwitły, ze względu na rosnący trend używania broni – zamiast używania psów – do polowań.