Rasa Norweskiego Elkhounda Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość Życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Z niezrównaną wytrzymałością, nawet w trudnym terenie, norweski Elkhound pozostaje dostojnym, niezależnym i ogólnie przyjaznym psem myśliwskim o pięknej srebrnoszarej sierści. Co ciekawe, skandynawscy myśliwi nadal używają tej rasy podczas długich, mozolnych polowań na łosie.

Charakterystyka fizyczna

Norweski Elkhound przypomina typową rasę szpicowatą z północy: zwarte i kwadratowe ciało, z ciasno zakręconym ogonem, podniesionymi uszami i szeroką głową. Ta konfiguracja jest bardziej odpowiednia dla wytrzymałości i zwinności niż tempa. Jego chód jest łatwy, zdolny do podążania za dużą zdobyczą i unikania ataków.

Tymczasem gruba i gładka sierść psa składa się z wełnistego podszerstka i prostych włosów zewnętrznych, co zapewnia mu doskonałą ochronę przed śniegiem i zimnem.

Osobowość i temperament

Niezależny, czujny, odważny, zabawny i hałaśliwy norweski pies Elkhound łączy cechy psów podobnych do szpiców i psów gończych. Zawsze w poszukiwaniu przygody, najchętniej bawi się na świeżym powietrzu w zimnym klimacie.

Chociaż dużo szczeka, przyjaźni się z nieznajomymi. Niektóre norweskie psy rasy Elkhound mogą walczyć z dziwnymi psami; aby pies nie stał się destrukcyjny lub sfrustrowany, zapewnij mu codzienną rutynę ćwiczeń. Niewyszkolone Elkhoundy mogą również ciągnąć, gdy są założone na smyczy.

Opieka

Elkhound może wytrzymać chłodny i umiarkowany klimat i żyć na zewnątrz, ale woli pozostać z rodziną. Ponieważ pies jest hodowany do polowania przez cały dzień, nawet w trudnych warunkach, należy regularnie ćwiczyć. Długi spacer lub dobry jogging i energetyczna gra sprawiają, że pies jest całkowicie usatysfakcjonowany. Podwójna warstwa wymaga szczotkowania codziennie w sezonie linienia, a poza tym dwa razy w tygodniu.

Zdrowie

Ten norweski pies rasy Elkhound, którego średnia długość życia wynosi od 10 do 12 lat, od czasu do czasu cierpi na śródskórny nabłonek zrogowaciały, zwichnięcie rzepki, zespół Fanconiego i postępujący zanik siatkówki (PRA).

Najpoważniejszą dolegliwością, która ją dotyka, jest dysplazja stawu biodrowego psów (CHD), podczas gdy drobne problemy zdrowotne, takie jak dysplazja nerek, gorące punkty i torbiele łojowe są powszechne. Testy bioder, oczu i moczu są dobre dla tej rasy psów.

Historia i tło

Pierwotnie norweski Elkhound był posokowcem, który wykorzystywał swoje zdolności śledzące do polowania na grubą zwierzynę i łosie. Dziwny pies, który bardzo przypomina dawne rasy szpiców, od czasów Wikingów pełnił również funkcję strażnika, obrońcy, myśliwego i pasterza.

Istnieją dwa rodzaje elkhoundów: bandhund, który śledzi zapach i jest przywiązany do myśliwego długą linią, oraz loshund, który porusza się przed myśliwym i atakuje kamieniołom. Loshund trzyma również łosia podczas ujadania, a nawet ukradkiem szuka ofiary, jeśli ucieknie. Jeśli łoś powinien się zatrzymać, loshund ostrzega myśliwego, wściekle szczekając. Jednak żaden Elkhound nie zabija łosia; służą tylko do zlokalizowania gry.

Norweski Elkhound, będąc rasą wytrzymałą, doskonale sprawdza się w polowaniach w miejscach o gęstym śniegu, ujemnych temperaturach, surowych górach i gęstych lasach. Od wieków był hodowany do polowania na łosie lub łosie, ale rodowody zachowano dopiero pod koniec XIX wieku. Od tego czasu norweski Elkhound był wystawiany na wielu wystawach w Skandynawii, Anglii i Stanach Zjednoczonych.

American Kennel Club zaczął uznawać norweskiego Elkhounda za standard w latach 30. XX wieku. W Skandynawii nadal powszechne jest prowadzenie męczących polowań na łosie z Elkhoundem.