Notatki Z Westminster Dog Show - Dzień 1

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Newsmakers i Best in Breed Make na ekscytujący pierwszy dzień

Wystawa psów rasowych Westminster Kennel Club (WKC) gromadzi najlepsze okazy psów rasowych z całego świata, aby rywalizować o upragnioną nagrodę Best in Show. Ta psia konkurencja, która jest przeznaczona dla miłośników psów, którzy chcą poznać swoją ulubioną rasę lub starają się lepiej zapoznać z nowymi rasami, które zostały wprowadzone, to spektakl jak żaden inny. (Zobacz najnowsze rasy 2012 w Poznaj sześć nowych ras AKC).

To 136 rok WKC Dog Show, to mój trzeci rok na wystawie, więc dość dobrze rozumiem przebieg wystawy i jestem w stanie skupić moją uwagę na aspektach najbardziej intrygujących mnie jako weterynarza w praktyce klinicznej: zdrowie psów i bezpieczeństwo, z odrobiną wiadomości o celebrytach.

Jednym z aspektów, które lubię w programie, jest organizowanie przez WKC konferencji prasowych, na których prezentowane są niezwykłe historie przekazywane przez przewodników i ich psy (które zapewniają silną, ale cichą pomoc wizualną). W poniedziałek uczestniczyłem w dwóch wydarzeniach „twórców wiadomości”, które prezentowały unikalne rasy o różnym pochodzeniu – oba z fascynującymi opowieściami.

W pierwszej wystąpiła Patricia Princehouse, wykładowca biologii ewolucyjnej i historii nauki na Uniwersytecie Case Western w Cleveland w stanie Ohio. Francuskie Wielkie Pireneje i Owczarki Pirenejskie należące do Princehouse są jej rasami zainteresowanymi badaniami nad ewolucją psów. Mówiła o tym, że „psy są doskonałym modelem do badań, które prowadzą do genetycznej oceny chorób człowieka” i jak „stanowią unikalne źródło dowodów do testowania teorii ewolucyjnych”.

Obok niej obecny był Zed, 9-letni pasterz pirenejski. Zed ma zaszczytny tytuł najlepszego zwycięzcy w historii swojej rasy. „Pyr Shep”, jak jest pieszczotliwie nazywany, pochodzi z odległych obszarów Pirenejów i jest hodowany w celu przenoszenia owiec między dolinami w poszukiwaniu lepszego wypasu. Mają 15-20 cali wzrostu, mają trójkątną głowę i występują w wielu kolorach. Ogon Pyr Shepa jest zadokowany lub może być naturalnym ogonem krótkoogonowym, podczas gdy jego uszy są przycięte prosto w poprzek. Rasa uzyskała uznanie AKC w 2009 roku.

Rola Pyr Shep w życiu Princehouse wykracza poza zapewnienie towarzystwa lub możliwości prowadzenia badań. Jej osobisty towarzysz, Shimmer, jest szkolony na psa służbowego, aby przewidywać napady padaczkowe swojego pana. Przypadkowo padaczka jest również powszechną chorobą dotykającą Pyr Shep, wraz z dysplazją stawu biodrowego, zwichnięciem rzepki i nieprawidłowościami ocznymi. Na szczęście dla Zeda jest zdrowy i genetycznie zdrowy i wkrótce wycofa się z zawodów psów wystawowych, aby kontynuować pracę służbową i propagować swoje dobre geny poprzez hodowlę. Zed pełni również swoją rolę w służbie innym jako pies terapeutyczny.

Druga konferencja prasowa dotyczyła niesamowitej opowieści o Sydney, terierze tybetańskim, który przezwyciężył zagrażającą życiu traumę. W 2007 roku Sydney szczęśliwie żyła podmiejskim życiem Maine ze swoimi psimi towarzyszami. Kiedy pewnego dnia Sydney nie wróciła z „przerwy na łazienkę” na świeżym powietrzu, jej właściciel poszedł jej szukać, odkrywając ją w „polu krwi niczym scena z Gettysburga”. Została przewieziona do weterynarza, gdzie została poddana leczeniu ratującemu życie. Stworzenie, które zaatakowało Sydney, było nieznane, dopóki sąsiad podobno strzelił i zabił rysia po tym, jak kot próbował zaatakować jego springer spaniele.

Ortopeda weterynaryjny obawiał się, że lewa przednia noga Sydney była tak poszkodowana, że konieczna byłaby amputacja. Opiekun Sydney odegrał kluczową rolę w uratowaniu kończyny, zapewniając wielokrotne codzienne zmiany bandaży i płukanie ran. Dwie operacje później, noga „pokazywana” Sydney została zachowana.

Aby nie przeszkadzać jej trauma, Sydney ostatecznie wygrała Best in Show 2011 w Tibetan Terrier Club of America National Specialty. Podążyła za tym z pierwszą nagrodą za zasługi na Westminster 2011. Być może jej energiczny powrót do zdrowia i nagrody były częściowo spowodowane jej cenionym pochodzeniem. Babcia Sydney (Liz) wygrała Zwycięstwo Rasy w Westminster w 2009 roku. Sydney i jej właścicielka, Brenda Alger, przeniosły się na bezpieczniejsze pastwiska Landenberg, PA.

Medycyna weterynaryjna była dobrze reprezentowana przez Szkołę Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Pensylwanii (Penn Vet). Cindy Otto, dr hab., profesor nadzwyczajny i reżyser powieści Penn Vet Working Dog Center, była pod ręką, aby edukować publiczność Westminster na temat promowania przez uniwersytet zdrowia psów i bezpieczeństwa ludzi.

Penn Vet opracowuje nowatorską placówkę i program, w którym psy będą hodowane, wychowywane i szkolone zawodowo do poszukiwania i ratownictwa, wykrywania narkotyków i pracy policyjnej. Ostatecznym celem Otto jest hodowanie psów, które idealnie nadają się do poprawy naszego bezpieczeństwa narodowego i lepszego zrozumienia przez społeczeństwo wielu ról, jakie psują w naszych społecznościach.

Jako absolwent Penn Vet z 1999 roku i członek Rady Absolwentów Dziekana, cieszę się, że mogę obserwować ewolucję zaangażowania szkoły w ulepszanie społeczeństwa.

Wygląda na to, że hasło Marthy Stewart „To dobra rzecz” odnosi się również do psów. Jej Chow Chow, Ghengis Kahn (GK), wygrał Best in Breed, ale nie znalazł się w czołowej czwórce w grupie Non-Sporting. W odpowiedzi na nagrodę Stewart powiedziała, że czuje się zaszczycona, ale jej matczyna duma spotkała się najbardziej, gdy wytrysnęła, że „było najlepsze”. GK jest drugim chowem Stewarta o tej samej nazwie, pierwszym, który zmarł tragicznie w 2008 roku w pożarze hodowli w Pensylwanii.

Greg Kleva, gospodarz audycji radiowej Sirius XM Martha Stewart, It's a Dog's Life, zabrał mnie na spotkanie z GK na ławce po jego wygranej Best in Breed. Niestety był w głębokim stanie pokonkursowej drzemki, więc nie zakłóciłem jego odpoczynku na wprowadzenie. Mam nadzieję, że w przyszłym roku spotkam się z GK i Stewartem.

Ekscytujący dzień rozpoczął się wieczornym sędziowaniem grupowym. Jednak moje najlepsze wybory nie pokrywały się z wyborami sędziów.

Sędziowanie grupowe - Hound Group

Moim osobistym faworytem był wysoki i niechlujny Otterhound, który przypomina mi mojego własnego psa, Cardiff, terier walijski. Bardzo podobał mi się również Petit Bassett Griffon Hound, który wygląda jak przyjemne połączenie niechlujności i miękkości. Inną lubianą rasą jest Pharoah Hound, która przed pokazem dała zabawny pokaz swojej zabawy na parkiecie.

Wybory sędziów:

1. Jamnik szorstkowłosy

2. Mały Bassett Griffon Hound

3. Whippet

4. Norweski Elkhound

Sędziowanie grupowe - grupa zabawek

Biorąc pod uwagę moją miłość do niechlujnych psów, gryf brukselski bardzo do mnie przemawia. Silky Terrier to kolejny preferowany pies, ze względu na jego ciało przypominające terier, zamaskowane przez płynące szare i brązowe loki.

Wybory sędziów:

1. Pekińczyk

2. Pinczer małpi

3. Pinczer miniaturowy

4. Jedwabisty Terier

Sędziowanie grupowe – grupa niesportowa

Kibicowałem Ghengis Kahnowi Stewarta, ale został pokonany przez mojego drugiego faworyta w grupie, dalmatyńczyka, rasy, z którą często pracuję w mojej praktyce weterynaryjnej.

Wybory sędziów:

1. Dalmatyńczyk

2. Chiński Sharpei

3. Lowchen

4. Pudel miniaturowy

Sędziowanie grupowe – grupa pasterska

Osobiście poznałem belgijskiego tervurena i entlebuchera (jedną z sześciu nowych ras na rok 2012) na ławce. Mimo moich entuzjastycznych okrzyków przegrali z bardziej popularnymi przedstawicielami grup.

Wybory sędziów:

1. Owczarek niemiecki

2. Bouvier des Flandres

3. Owczarek staroangielski

4. Owczarek szetlandzki

Pod koniec pierwszego dnia Westminster 2012 pognałem z powrotem do hotelu na odpoczynek przed drugim dniem zawodów, które obejmowały prestiżowy Best in Show.

-

Bądź na bieżąco z notatkami dr Mahaney w dniu 2 Westminster Kennel Club Dog Show.

Zdjęcie na górze: dr Mahaney (po prawej) z Ronem Trottą i Schmitty the Weatherdog