Niewydolność Serca Spowodowana Wadą Zastawki U Psów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Endokardioza zastawki przedsionkowo-komorowej w psach

Serce podzielone jest na cztery komory. Dwie górne komory to przedsionki (liczba pojedyncza: atrium), a dwie dolne komory to komory. Pomiędzy każdą parą przedsionkowo-komorową znajdują się zastawki przedsionkowo-komorowe (AV). Zastawka między prawym przedsionkiem a prawą komorą to zastawka trójdzielna, natomiast zastawka między lewym przedsionkiem a komorą nazywana jest zastawką mitralną.

W endokardiozie w zastawkach przedsionkowo-komorowych rozwija się nadmierna tkanka włóknista, wpływając zarówno na strukturę, jak i funkcję zastawek. Z biegiem czasu powoduje to pogrubienie, sztywnienie i zniekształcenie zastawek AV, co ostatecznie prowadzi do zastoinowej niewydolności serca (CHF). W rezultacie serce nie może pompować odpowiedniej ilości krwi do organizmu, zmuszając je do cięższej pracy, aby sprostać wymaganiom organizmu. Takie zachowanie serca prowadzi do wielu powikłań, w tym usztywnienia komór z powodu zwiększonego rozszerzenia. Zmiany te ostatecznie prowadzą do niewydolności serca i śmierci u chorych psów.

Zwykle małe rasy są bardziej zagrożone. Następujące rasy wykazują większą częstość występowania endokardiozy zastawki AV: Chihuahua, Maltańczyk, Pomeranian, Cocker spaniele, Pekińczyk, Cavalier King Charles spaniele, Boston terriery, foksteriery, pudle miniaturowe, sznaucery miniaturowe, pinczery miniaturowe, whippety i pudle zabawkowe.

Ponieważ choroba ta ma charakter przewlekły, ostateczną niewydolność serca zwykle obserwuje się u starszych psów (w wieku powyżej dziesięciu lat), ale u młodych zwierząt można wykryć łagodne nieprawidłowości serca. Częstość występowania endokardiozy AV jest nieco wyższa u samców niż u samic.

Objawy i typy

Poniżej przedstawiono niektóre objawy związane z endokardiozą zastawki przedsionkowo-komorowej. Należy pamiętać, że nasilenie i częstotliwość tych objawów może się różnić w zależności od ciężkości samej choroby.

• Szmery (nieprawidłowe dźwięki serca, które może usłyszeć weterynarz)
• Kaszel
• Letarg i słabość
• Nietolerancja ćwiczeń i pracy
• Trudności w oddychaniu
• wzdęcie brzucha
• Orthopnea (oddychanie staje się trudniejsze podczas leżenia)
• Sinica (niebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych)
• Półomdlały
• Utrata przytomności
• Śmierć

W miarę postępu choroby kaszel, nietolerancja wysiłku, problemy z oddychaniem i inne objawy stają się bardziej nasilone i mogą pojawiać się z większą częstotliwością.

Przyczyny

Niejasna lub nieznana przyczyna.

Diagnoza

Będziesz musiał podać dokładną historię zdrowia swojego psa i wystąpienia objawów. Przedstawiona przez ciebie historia może dać twojemu weterynarzowi wskazówki, które narządy są zaatakowane wtórnie, zwłaszcza że niewydolność serca wpływa na wszystkie inne narządy organizmu, zwłaszcza nerki i wątrobę. Po pobraniu od Ciebie szczegółowej historii, Twój weterynarz przeprowadzi pełne badanie fizykalne Twojego psa. Badania laboratoryjne mają dużą wartość w ogólnej diagnostyce i będą obejmować pełne badania krwi, profilowanie biochemiczne i analizę moczu. Testy te dostarczą lekarzowi weterynarii ważnych informacji do wstępnej diagnozy, a także informacji o aktualnym stanie problemu.

Dalsze potwierdzenie diagnozy można zapewnić za pomocą obrazowania rentgenowskiego i ultrasonograficznego wraz z elektrokardiografią (EKG), echokardiografią do pomiaru impulsów elektrycznych serca i kolorowym Dopplerem do oceny zdolności swobodnego przepływu krwi. Razem te narzędzia diagnostyczne dostarczają ważnych informacji na temat struktury i funkcji serca oraz zakresu problemu, którego doświadcza Twój pies. Lekarz weterynarii szczegółowo oceni zastawki AV, a także inne struktury serca, korzystając z tych technik. Współczesne postępy umożliwiły diagnozowanie tego stanu ze względną szybkością i łatwością, dzięki czemu leczenie można rozpocząć w odpowiednim czasie.

Leczenie

Jest to choroba postępująca bez jednego planu leczenia, który będzie działał dla wszystkich pacjentów. Zindywidualizowane leczenie będzie zalecane na podstawie aktualnego stanu zdrowia psa, stopnia zaawansowania choroby i istniejących powikłań, które należy leczyć, aby ustabilizować psa. Twój weterynarz omówi z Tobą wszystkie dostępne opcje leczenia, abyś mógł podjąć świadomą decyzję o postępach. U niektórych pacjentów wymagane jest niewielkie lub żadne leczenie, a jedynie regularne monitorowanie, podczas gdy inni mogą wymagać natychmiastowego leczenia w nagłych wypadkach. U jeszcze innych pacjentów może być zalecane intensywne leczenie, a nawet zabieg chirurgiczny. Leczenie będzie skoncentrowane na chorobie pierwotnej, a także na wszelkich innych powikłaniach, które należy natychmiast rozwiązać. U niektórych pacjentów może być podjęta próba wymiany uszkodzonej zastawki, ale może być konieczne znalezienie chirurga wykwalifikowanego w tej specjalistycznej technice chirurgicznej.

Wyniki operacji nie są obecnie obiecujące, chociaż wskaźnik sukcesu poprawił się wraz z postępem technik chirurgicznych i poprawą umiejętności chirurgicznych w tej dziedzinie medycyny.

Życie i zarządzanie

Początkowo może być zalecany bezwzględny odpoczynek w klatce. Gdy stan zdrowia psa ustabilizuje się, można pozwolić sobie na powolne spacery na smyczy. Będziesz także musiał uważnie obserwować zachowanie swojego psa, dzwoniąc do weterynarza, gdy tylko zauważysz jakiekolwiek nietypowe objawy lub zachowania.

Ze względu na postępujący charakter tej choroby, wysoki poziom zaangażowania i opieki jest wymagany z Twojej strony, aby skutecznie zarządzać i leczyć stan. Twój weterynarz udzieli Ci szczegółowego planu podawania leków, ćwiczeń, diety i wszelkich innych istotnych informacji dotyczących leczenia Twojego psa w domu. Psy dotknięte endokardiozą zastawki przedsionkowo-komorowej na ogół wymagają w trakcie leczenia zindywidualizowanej diety z ograniczeniem sodu.

Być może będziesz musiał odwiedzać lekarza weterynarii co tydzień w pierwszym miesiącu leczenia. Podczas każdej wizyty lekarz weterynarii sprawdzi postępy Twojego psa za pomocą standardowych badań laboratoryjnych, w tym radiogramów i EKG. Będziesz musiał zapoznać się z lekami, które zostały przepisane Twojemu psu i być szczególnie czujnym, jeśli chodzi o czas i częstotliwość wydawania tych leków. Postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii ściśle dotyczącymi zarządzania zdrowiem psa w domu.

Rokowanie długoterminowe zależy od wielu czynników, w tym wieku psa, aktualnego stanu choroby, chorób współistniejących i leczenia.