Wszystko, Co Musisz Wiedzieć O Tych Paskudnych Gruczołach Odbytu

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Ach… gruczoł odbytu. Szczątkowy zwiastun dolegliwości alergicznych, nadmiernie zmanipulowany emiter smrodu. Wszyscy boimy się tej choroby – właściciele zwierząt domowych i weterynarze w równym stopniu. Nikt nie lubi zajmować się ich brzydkimi i śmierdzącymi wyrazami twarzy.

W przypadku, gdy nigdy nie miałeś przyjemności obsługi gruczołu odbytu, pozwól, że odpowiednio Cię poinformuję. W tym poście rozróżnię między wszechobecnymi fikcjami zastosowanymi do struktur i biologii ich istnienia, ich racją bytu i obrzydliwymi konsekwencjami ich choroby.

Gruczoły odbytu to dwa małe gruczoły w kształcie winogron, znajdujące się tuż pod skórą na godzinie czwartej i ósmej od odbytu. Płynny, pachnący materiał, który zwykle wytwarzają, jest używany przez psy, koty i inne małe ssaki do nadawania odchodom wyjątkowego zapachu, tym samym identyfikując go jako swój własny. Wąchanie tyłków jest, przynajmniej częściowo, zachowaniem, które rozpoznaje ten szczególny aromat jako charakterystyczny dla danej osoby i godny szczególnej uwagi.

U zwierząt udomowionych gruczoł odbytu nie zachowuje już swojego wzniosłego statusu wybitnego drogowskazu granicy terytorialnej, którą powinni szanować wszyscy sąsiedzi. Gruczoły psów i kotów są uważane za szczątkowe, podobnie jak wyrostek robaczkowy („kątnica” u psów i kotów) lub wilcze pazury. Są to zasadniczo bezużyteczne gruczoły, które niestety obfitują w okazje do ofensywnych katastrof i zaburzeń.

Najczęstszy problem z gruczołami odbytu występuje wtedy, gdy zapalenie krocza lub samego odbytu powoduje obrzęk w miejscu ich odpływu. W ten sposób sfrustrowany materiał zasiedlający gruczoł nadal gromadzi się, powodując ucisk w strukturze i dyskomfort u zwierzęcia.

Większość zwierząt domowych (zwykle psów) gryzie, przewraca się, kręci tyłkiem lub w inny sposób wykazuje niezadowolenie z tego obszaru. Niektóre będą po prostu śmierdzące w obrzydliwy, rybi sposób. W takich przypadkach często potrzebna jest wizyta u weterynarza; uwolnić gruczoły odbytu z większości materiału i poradzić sobie ze swędzeniem w okolicy. Alergie są częstą przyczyną tego stanu zapalnego i wynikającego z niego swędzenia.

Ważne jest, aby pamiętać, że koty zwykle nie angażują się w to samo zachowanie. Wiele razy, chociaż gruczoły są pełne i niewygodne, koty nadal tolerują tę sytuację. Może tak być, ponieważ w ich przypadku obszar ten nie swędzi; uważamy, że jest to po prostu coraz bardziej nieprzyjemne poczucie presji, którą odczuwają. Koty z nadwagą są szczególnie podatne na choroby gruczołów odbytu, być może ze względu na stres wywierany przez ciężkie fałdy skóry w okolicy odbytu.

Nieleczone, zarówno psy, jak i koty, czasami nawet dostają paskudnej infekcji jednego lub obu gruczołów, co może prowadzić do bolesnego ropnia. Typowymi objawami są obrzęk, zaczerwienienie, śmierdzący i przebarwiony drenaż i/lub owrzodzenie po jednej stronie odbytu. Większość właścicieli wydaje się zaskoczona wydarzeniem. A to dlatego, że ropnie występują najczęściej u zwierząt, które nie wykazały charakterystycznych oznak dyskomfortu, które mogły doprowadzić do profilaktycznej wizyty u weterynarza.

Trudną rzeczą dotyczącą gruczołów odbytu jest próba określenia, jak często ściskać te przyssawki. Pozostawiony w rękach niewytrenowanych (a czasami nawet w rękach eksperta), nadmierna ekspresja w skądinąd wygodnym zwierzaku może prowadzić do wielu lokalnych irytacji i więcej kłopotów, niż się spodziewałeś.

Z tego powodu zwykle zostawiam regularną ekspresję gruczołu odbytu tym zwierzętom, które mają historię infekcji gruczołu odbytu i nie zawsze odczuwają wyraźny dyskomfort, kiedy to robią. Wszystkie inne wyrażają się tylko wtedy, gdy wydają się być tam podenerwowane lub nadmiernie śmierdzące.

Może to zaprzeczyć wszystkiemu, co kiedykolwiek słyszałeś o gruczołach odbytu. W rzeczywistości wielu groomerów jest przeszkolonych, aby odciągać gruczoły odbytu za pomocą każdego klipsa, cięcia lub kąpieli. Moja opinia? Jeśli to nigdy nie sprawiało Twojemu zwierzakowi problemu, pozwól swojemu groomerowi dalej to robić – nie szkodzi, nie szkodzi. Ale jeśli twój pies nigdy nie znosił ani jednej odrobiny dyskomfortu okołoodbytowego – zostaw go w spokoju; dlaczego zacząć teraz?

Bardziej bystrzy z was mogą zapytać: „Jeśli nie powinno ich tam być i mogą spowodować tyle kłopotów, dlaczego ich po prostu nie usunąć?” Rzeczywiście, w minionych latach modą było usuwanie tych facetów i załatwianie całej sprawy. Podejście to z pewnością zajmowało się przewlekłymi infekcjami i problemem ropni, ale psy i koty cierpiały na wysoki wskaźnik powikłań po tych operacjach. I – niespodzianka! – nadal swędziały.

Z tego powodu usuwanie gruczołów odbytu wypadło z łask. Alergia, która doprowadziła do tego stanu, oczywiście nigdy nie ustąpiła, a jedynie jej niepożądany wpływ na gruczoły. Moim zdaniem jest to trudna sprawa, którą najlepiej pozostawić ekspertom (chirurgom) w przemyślanych warunkach. Gruczoły są trudniejsze do usunięcia, niż można by się spodziewać, a natura obszaru odbytu (tak podatna na bakterie, jak jest) może prowadzić do większej liczby infekcji, niż można potrząsnąć kijem – nawet przy antybiotykoterapii w czasie procedura. Przewlekłe infekcje i nawracające ropnie są z pewnością dobrymi powodami, aby usunąć te stworzenia, ale poza tym marszczę brwi na chirurgiczne „wyleczenie”.

Czy coś przegapiłem?

dr Patty Khuly