Zakażenie Pasożytami (leiszmanioza) U Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Leiszmanioza u kotów

Leiszmanioza, wywoływana przez pierwotniaka pasożyta Leiszmanię, powoduje u kotów dwa rodzaje chorób: reakcję skórną (skórną) i reakcję trzewną (narząd brzuszny), znaną również jako czarna gorączka, najcięższa postać leiszmaniozy.

Do zakażenia dochodzi, gdy muchy piaskowe przenoszą wiciowce do skóry żywiciela. Okres inkubacji od zakażenia do wystąpienia objawów wynosi na ogół od jednego miesiąca do kilku lat. Chociaż stosunkowo rzadko występuje u kotów, kiedy już się pojawi, często lokalizuje się w skórze. Nie ma wieku, płci ani upodobań rasowych; jednak mężczyźni częściej mają reakcję trzewną.

Głównymi dotkniętymi układami narządów są skóra, nerki, śledziona, wątroba, oczy i stawy. Często występuje również reakcja skórna, ze zmianami na skórze i wypadaniem włosów. Istnieje wyraźna tendencja do krwotoku.

Zakażone koty w USA często zarażają się Leishmania w innym kraju, zwłaszcza w basenie Morza Śródziemnego, Portugalii i Hiszpanii. Odnotowano również sporadyczne przypadki potwierdzone w Szwajcarii, północnej Francji i Holandii oraz endemiczne obszary w Ameryce Południowej i Środkowej oraz w południowym Meksyku. Zgłoszono również endemiczne przypadki w Teksasie w populacjach kotów.

Należy zauważyć, że leiszmanioza jest infekcją odzwierzęcą, a organizmy zamieszkujące zmiany mogą być przekazywane ludziom.

Objawy i typy

Trzewna – wpływa na narządy jamy brzusznej

• Poważna utrata wagi
• Utrata apetytu (anoreksja)
• Biegunka
• Smoły kał (rzadziej)
• Wymioty
• Krwotok z nosa
• Nietolerancja ćwiczeń in

Skórny – wpływa na skórę

• Hiperkeratoza - najbardziej widoczne odkrycie; nadmierne łuszczenie się naskórka z pogrubieniem, depigmentacją (utrata koloru skóry) i pierzchnięciem pyska i opuszków
• Łysienie – sucha, łamliwa sierść z symetrycznym wypadaniem włosów
• Guzki zwykle rozwijają się na powierzchni skóry

Przyczyny

Najczęstszym sposobem zarażenia się kotem jest podróż do regionów endemicznych (zazwyczaj Morza Śródziemnego), gdzie kot może być narażony na kontakt z muchami piaskowymi – nosicielem Leishmania. Jednak otrzymanie transfuzji od innego zakażonego zwierzęcia może również prowadzić do leiszmaniozy.

Diagnoza

Twój weterynarz przeprowadzi dokładne badanie fizykalne Twojego kota, biorąc pod uwagę historię objawów i możliwe incydenty, które mogły doprowadzić do tego stanu. Przeprowadzony zostanie pełny profil krwi, w tym chemiczny profil krwi, pełna morfologia krwi i analiza moczu. Twój lekarz będzie szukał dowodów na takie choroby, jak toczeń, rak i nosówka, wśród innych możliwych przyczyn objawów. Próbki tkanek ze skóry, śledziony, szpiku kostnego lub węzłów chłonnych zostaną pobrane do hodowli laboratoryjnej, a także pobrane płyny. Ponieważ na powierzchni skóry często występują powiązane zmiany, konieczna będzie również biopsja skóry.

Większość zwierząt z leiszmaniozą ma wysoki poziom białka i gammaglobuliny, a także wysoką aktywność enzymów wątrobowych. Mimo to lekarz weterynarii będzie musiał wyeliminować gorączkę kleszczową jako przyczynę objawów i może przeprowadzić specjalne testy na toczeń, aby wykluczyć go lub potwierdzić jako przyczynę.

Leczenie

O ile Twój kot nie jest bardzo chory, zostanie potraktowany jako pacjent ambulatoryjny. Jeśli jest wychudzony i przewlekle zarażony, może być konieczne rozważenie eutanazji, ponieważ rokowanie dla takich zwierząt jest bardzo złe. Jeśli Twój kot nie jest poważnie zarażony, weterynarz przepisze wysokowartościową dietę białkową, która w razie potrzeby została stworzona specjalnie z myślą o niewydolności nerek. Jeśli Twój kot ma pojedynczy guzek skórny, najlepiej usunąć go chirurgicznie.

Jest to infekcja odzwierzęca, a organizmy przebywające w zmianach mogą być przekazywane ludziom. Organizmy te nigdy nie zostaną całkowicie wyeliminowane, a nawrót choroby wymagający leczenia jest nieunikniony.

Istnieją leki, które mogą być pomocne w leczeniu objawów i leczeniu choroby. Twój lekarz weterynarii doradzi Ci najlepszy kurs.

Życie i zarządzanie

Twój weterynarz będzie chciał monitorować twojego kota pod kątem poprawy klinicznej i identyfikacji drobnoustrojów w powtórnych biopsjach. Możesz spodziewać się nawrotu po kilku miesiącach do roku po początkowej terapii; Twój weterynarz będzie chciał sprawdzać stan Twojego kota przynajmniej co dwa miesiące po zakończeniu wstępnego leczenia. Prognozy na pomyślne wyleczenie są bardzo ostrożne.