Zakażenie Macicy U Kotów - Zakażenie Macicy U Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Skąd wiesz, czy Twój kot ma pyometrę? Czasami objawy są proste, ale czasami choroba może być trudna do zdiagnozowania. Znajomość objawów pyometra może dosłownie uratować życie kota.

Co to jest piometra?

Pyometra jest definiowana jako nagromadzenie ropy w macicy, które może rozwinąć się z powodu zmian hormonalnych, anatomicznych i fizjologicznych zachodzących po przejściu przez kotkę cyklu rujowego, ale bez zajścia w ciążę. Bakterie następnie wykorzystują sytuację, powodując potencjalnie śmiertelną infekcję.

Jakie są objawy pyometra u kotów?

Niektóre koty z ropometrią nie wykazują żadnych objawów lub mogą wykazywać niejasne objawy kliniczne, takie jak letarg, gorączka, odwodnienie i słaby apetyt, nawet jeśli cierpią na bardzo zaawansowaną chorobę.

Mogą również występować wymioty. Ponieważ objawy ropometra mogą być łagodne i/lub niejednoznaczne, obrazowanie jamy brzusznej (prześwietlenia i/lub USG) jest czasami jedynym sposobem na ostateczne zdiagnozowanie lub wykluczenie przypadków ropometra u kotów.

Jeśli kot z ropometrią ma otwartą szyjkę macicy, ropa (często zabarwiona krwią) spłynie z pochwy kota, ale wybredne kocie groomery często usuwają ją, zanim właściciele będą mogli ją zaobserwować. Ponieważ ropa ma sposób na wydostanie się z organizmu, koty te mogą nie wykazywać wielu objawów choroby ogólnoustrojowej.

Dla porównania, gdy kot z ropometrią ma zamkniętą szyjkę macicy, ropa gromadzi się wewnątrz i rozszerza macicę, prowadząc do bólu, powiększenia brzucha i bardziej widocznych objawów choroby. W końcu macica może pęknąć, prowadząc do zapalenia otrzewnej – zakażenia jamy brzusznej – które bez agresywnego leczenia kończy się śmiercią.

Podczas gdy zwiększone pragnienie i oddawanie moczu są klasycznymi objawami ropometrii u psów, te objawy kliniczne są rzadko obserwowane u kotów.

Co naraża kota na ryzyko dla Pyometra?

Prawdopodobieństwo rozwoju ropometrii u kota wzrasta wraz z wiekiem, a koty dotknięte chorobą często przechodzą cykl rujowy mniej więcej miesiąc przed zachorowaniem.

Nienaruszone samice są najbardziej narażone na rozwój ropometrii, ale stan ten można również zdiagnozować u wysterylizowanych kotek. Oto jak:

Kiedy kot jest kastrowany w tradycyjny sposób, większość macicy jest usuwana, ale niewielka część macicy pozostaje w jamie brzusznej. Nazywa się to „kikutem” macicy. Coraz popularniejsza staje się alternatywna forma spayingu, w której cała macica pozostaje w ciele, a usuwane są tylko jajniki. Pyometras są niezwykle mało prawdopodobne w przypadku jednej z tych dwóch procedur chirurgicznych, o ile kot nie jest już pod wpływem hormonów reprodukcyjnych. Niestety może się to zdarzyć w pewnych okolicznościach.

Czasami tkanka jajników pozostaje w brzuchu kota. Tkanka może być mikroskopijna, a zatem niewidoczna dla oka chirurga, lub może popełniono błąd i pozostał większy fragment jajnika.

U niektórych wysterylizowanych kotek rozwija się ropometria po zetknięciu się z produktami miejscowymi ich właścicielki zawierającymi estrogeny lub po leczeniu progestagenami z powodu problemów skórnych, co nie jest już powszechnie stosowane.

Leczenie i zapobieganie pyometra u kotów

Najlepszym sposobem leczenia kota z pyometrą jest kastracja, gdy tylko jej stan się ustabilizuje. Jajniki, cała macica i szyjka macicy są usuwane jako jedna jednostka, aby zminimalizować ryzyko wycieku ropy do jamy brzusznej.

Kiedy wysterylizowana kotka rozwinie pyometra, usuwa się kikut macicy (lub całą macicę, jeśli wcześniej wyjęto tylko jajniki), a wszelkie pozostałe tkanki jajnika muszą zostać zidentyfikowane i wycięte. Jeśli właściciel planuje w przyszłości hodować kota, dostępne jest leczenie, które może wyeliminować konieczność operacji, która nieuchronnie prowadzi do bezpłodności.

Spłoszenie kotki, gdy jest młoda i zdrowa, jest najlepszym sposobem zapobiegania pyometra. Zabieg spajania jest znacznie bardziej ryzykowny, gdy choroba uszkodziła jej tkanki maciczne i osłabiła jej zdolność do wytrzymania operacji i znieczulenia.