Mimowolne Drżenie Mięśni U Psów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Wstrząsy u psów

Drżenie to mimowolne, rytmiczne i powtarzające się ruchy mięśni, które występują naprzemiennie pomiędzy skurczem a rozluźnieniem, zwykle obejmujące ruchy w przód iw tył (drganie) jednej lub więcej części ciała. Wstrząsy mogą być gwałtowne lub mogą to być drgania powolne i mogą wystąpić w dowolnej części ciała. Zespół drżenia zwykle dotyka psy w młodym i średnim wieku i wiadomo, że dotyka głównie psy o białym kolorze, ale stwierdzono również, że dotyczy to różnych kolorów sierści.

Istnieje kilka ras psów, które uważa się za predysponowane do drżenia, w tym chow chow, springer spaniele, samojedy, wyżeł weimarski, dalmatyńczyki, dobermany pinczery, buldogi angielskie i labrador retrievery. Psy podatne na ten stan są określane jako „psy wstrząsające”.

Objawy i typy

U chorego psa można zaobserwować mimowolne drżenie obejmujące dowolną część ciała. Wstrząsy mogą być zlokalizowane lub uogólnione. Zlokalizowane przypadki zwykle dotyczą głowy lub tylnych kończyn.

Przyczyny

• Idiopatyczny (nieznany)
• Genetyczny
• Trauma lub uraz
• Wrodzona - obecna przy urodzeniu
• Jako efekt uboczny niektórych leków
• Poważne osłabienie lub ból
• W połączeniu z niewydolnością nerek
• Niższe niż normalne poziomy glukozy we krwi (hipoglikemia)
• Toksyczność – chemiczna lub roślinna
• Zapalenie
• Choroba układu nerwowego

Diagnoza

Twój weterynarz przeprowadzi pełne badanie fizykalne twojego psa po zebraniu pełnej historii medycznej, w tym historii objawów i czasu wystąpienia oraz możliwych incydentów, które mogły doprowadzić do tego stanu. Rutynowe badania laboratoryjne obejmują pełną morfologię krwi, profil biochemiczny, analizę moczu i panel elektrolitowy.

Jeśli choroba mózgu jest główną przyczyną drżenia, testy laboratoryjne zwykle są prawidłowe. W chorobach metabolicznych profil biochemiczny może wskazywać na niższy niż normalny poziom glukozy (hipoglikemia), niższy od normalnego poziom wapnia (hipokalcemia) i nieprawidłowe funkcje nerek.

Inne testy diagnostyczne obejmą zdjęcia rentgenowskie, tomografię komputerową (CT-Scan) i obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), zwłaszcza w przypadkach, gdy dotyczy to kończyn miednicy. Testy te mogą ujawnić nieprawidłowości w tylnej części rdzenia kręgowego i kręgów. U niektórych zwierząt do dalszych badań pobiera się również płyn mózgowo-rdzeniowy lub płyn mózgowo-rdzeniowy. Wyniki będą się różnić w zależności od pierwotnej choroby leżącej u podstaw zewnętrznych objawów.

Leczenie

Ponieważ drżenie jest jedynie objawem ukrytego i często niewidocznego problemu, głównym celem terapii będzie leczenie podstawowej choroby lub zaburzenia. Badania laboratoryjne pomogą Twojemu lekarzowi weterynarii w postawieniu diagnozy dla właściwego leczenia. Istnieje wiele przyczyn, które mogą prowadzić do drżenia u dotkniętych zwierząt. Niektóre schorzenia można leczyć, podczas gdy inne nie mają dostępnego leczenia.

Jeśli za ten stan odpowiada lek, lekarz weterynarii zaleci alternatywny lek, aby zapobiec drgawkom. Jeśli podejrzewa się zatrucie, konieczne będzie usunięcie toksyny ze środowiska, aby zapobiec dalszemu narażeniu na tę samą toksynę. Toksyna może być związana z substancją chemiczną, do której twój pies ma łatwy dostęp, trucizną lub toksyczną rośliną, która została przeżuta i połknięta. W niektórych przypadkach może być dostępne antidotum na truciznę, jeśli takie jest odkrycie.

Jeśli drżenie jest związane z chorobą lub zaburzeniem układu nerwowego, w leczeniu pierwotnej choroby układu nerwowego może być wskazana operacja. Aby kontrolować objawy drżenia, lekarz weterynarii może zalecić leki kontrolujące ruch mięśni.

Życie i zarządzanie

U chorych zwierząt należy unikać nadmiernego podniecenia i forsownych ćwiczeń, ponieważ te czynności mogą zaostrzyć objawy. Ćwiczenia powinny być delikatne i nie wywierać wpływu. Ogólne rokowanie tej choroby w dużej mierze zależy od skutecznego leczenia choroby podstawowej. Jednak większość przyczyn drżenia u psów jest uleczalna. W fazie leczenia wymagane jest dobre monitorowanie pacjenta. Skonsultuj się z lekarzem weterynarii, jeśli objawy nasilają się pomimo przepisanej terapii.