Muły Wielkiego Kanionu - Codzienny Weterynarz

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Niedawno miałem wielkie szczęście wyjechać na wakacje na południowy zachód Ameryki. Podróżowaliśmy przez Nevadę, Utah i Arizonę, zwiedzając parki narodowe, gapiąc się na ogromne czerwone formacje skalne, wędrując i pijąc dużo piwa korzennego, aby zachować chłód (i oczywiście utrzymać odpowiednio wysoki poziom cukru we krwi).

Jednym z naszych przystanków był Wielki Kanion, obowiązkowy punkt przyrodniczy w tej części kraju. Potężny i zapierający dech w piersiach i tak, wspaniały. Choć było to wspaniałe, byłem najbardziej zakochany w przejażdżkach na mułach oferowanych w dół kanionu. Chociaż nie udało mi się wskoczyć na jeden (cholera tego nieznośnego męża i jego nie-końskiego ja), dostrzegłem długie uszy w ich stajni na South Rim i zobaczyłem dowody ich przechodzenia na szlakach, i zacząłem Ciekawe: jak muł dostaje tę pracę? Oto, czego się dowiedziałem.

Przejażdżki na mułach prowadzą do Bright Angel Trail, najpopularniejszego szlaku prowadzącego w dół kanionu do rzeki Kolorado, raz dziennie w okresie letnim. Oferowane są również przejażdżki poza sezonem. Obecnie przejażdżki te mogą pomieścić tylko dziesięciu jeźdźców – w przeszłości zabierały nawet 40 osób, ale ze względu na skargi wędrowców i erozję szlaku liczba mułów pokonujących codziennie szlak drastycznie spadła. Z tego powodu, a także ze względu na ogromną popularność tego jedynego w swoim rodzaju doświadczenia, odwiedzającym zaleca się rezerwowanie przejazdów z co najmniej sześcio- lub ośmiomiesięcznym wyprzedzeniem, a niektóre terminy wypełniają się nawet z 18-miesięcznym wyprzedzeniem.

Większość mułów jest kupowana na farmie mułów w Tennessee i nie wszystkie są całkowicie zepsute do siodła i jeźdźca, gdy docierają do Wielkiego Kanionu. Poskramiacze (zwani również „skórnikami mułów”) w parku są następnie odpowiedzialni za dopracowanie treningu. Niektóre muły są używane tylko jako zwierzęta juczne na szlaku i tak odbywa się wiele szkoleń. Tutaj też żyją zwierzęta, które nie są do końca przystosowane do potrzeb turystów.

Te przejażdżki na mułach są na noc. Na koniec dnia wszyscy zostają w Phantom Ranch - jedynym noclegu na dnie kanionu. Następnego ranka wszyscy pakują się z powrotem i wyruszają, wszystkie 3000 stóp z powrotem na szczyt.

Przeszliśmy tylko część szlaku Bright Angel Trail i powiem wam – to był trening. Wszędzie są znaki mówiące ludziom: „Dół jest opcjonalny, góra jest OBOWIĄZKOWA”. Te muły muszą być w doskonałym stanie, aby podróżować tym szlakiem kilka razy w tygodniu (jest wystarczająco dużo mułów, aby ta sama paczka nie schodziła co drugi dzień). Koński kręgarz odwiedza regularnie, aby pomóc złagodzić załamania i węzły u tych ciężko pracujących zwierząt, a regularne wizyty u kowala zapewniają, że ich stopy są w doskonałej kondycji.

Oczywiście naturalnym pytaniem, jakie należy zadać, jest: jak często ludzie odpadają? Ostatnio, w maju 2009 roku, jeździec został ranny w pociągu z mułami, gdy jej wierzchowiec poślizgnął się, powodując jej upadek. Chociaż wymagało to ewakuacji w nagłych wypadkach, nie spowodowało to ofiar śmiertelnych, a awanturnicy z dumą zwracają uwagę na nienaganną śmiertelność turystów: 0%. Patrząc wstecz, była tylko jedna ofiara śmiertelna związana z mułem: w 1951 roku, kiedy w wypadku na koniu zginął poskramiacz. Biorąc pod uwagę, że ponad milion turystów przejechało kanion na mułach, jest to imponująca statystyka.

Oczywiście same muły zasługują na największą zasługę za utrzymanie tej statystyki bezpieczeństwa na tak niskim poziomie. Słyszałem powiedzenie, które brzmi mniej więcej tak: „Możesz wytrenować konia, by skakał z klifu…”, pozostawiając słuchaczowi wniosek, że nie, nigdy nie będziesz w stanie przekonać muła, że to dobry pomysł. Tak, potrafią być uparci i tak, uwierz mi, są na pewno szybkie z tymi kopytami, ale jest pewna doza, powiedziałbym, racjonalności, którą posiadają muły, której często brakuje koniom. I potrzebujesz całej racjonalności, jaką możesz uzyskać na wąskim szlaku ze stromymi zboczami opadającymi pół mili w dół do gigantycznego kanionu.

Już planuję drugą podróż powrotną na południowy zachód. Brakowało nam Mesa Verde i Parku Narodowego Saguaro, a inne miejsca, które odwiedziliśmy, zasługują na bliższe, drugie spojrzenie; jak Wielki Kanion, ze szczytu muła.

dr. anna o’brien