Dlaczego Socjalizacja Szczeniaka Jest Najważniejszą Rzeczą, Jaką Możesz Zrobić Dla Jego Zdrowia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Jakie rzeczy są niezbędne, aby zapewnić Twojemu psu zdrowe życie? Większość właścicieli odpowiedziałaby na żywienie, regularne szczepienia, kontrolę pasożytów i regularne badania weterynaryjne. Niewielu, jeśli w ogóle, odpowiedziałoby na socjalizację. Ale socjalizacja jest kluczem do ogólnego dobrego samopoczucia i zdrowia psów.

Niewłaściwie uspołecznione psy ryzykują własnym zdrowiem, stwarzają ryzyko obrażeń u innych i często zagrażają zdolności do zapewnienia idealnej opieki medycznej, gdy jest to potrzebne. Oto cztery powody, dla których socjalizacja powinna być częścią programu wellness psa.

Strach i jego niezdrowe hormony

Słabo zsocjalizowane psy boją się niezwykłych lub nowych okoliczności. To uruchamia sygnały neurologiczne, które powodują wydzielanie hormonów przez różne gruczoły w ciele. Hormony adrenaliny zwiększają częstość akcji serca i oddechów oraz ciśnienie krwi w oczekiwaniu na „walkę lub ucieczkę”. Hormony kortykosteroidowe również przyczyniają się do tętna i ciśnienia krwi. Zwiększają również świadomość i reakcje. Ale kortykosteroidy zmniejszają również przepływ krwi do nerek i jelit, sprzyjają rozpadowi mięśni i hamują funkcjonowanie układu odpornościowego.

To właśnie te konsekwencje prowadzą do warunków związanych ze stresem u słabo zsocjalizowanych psów, które często znajdują się w stresujących sytuacjach. Dodanie dzieci do domu, częste pokazy i zawody na imprezach, częste uwodzenie oraz opieka dzienna i internat mogą powodować chroniczne uwalnianie hormonów stresu u słabo zsocjalizowanych psów i wpływać na ich zdrowie.

Trudne egzaminy weterynaryjne

Oprócz dokładnego wywiadu dostarczonego przez właściciela psa, weterynarze polegają na pełnym badaniu fizykalnym, aby ocenić stan zdrowia psa lub określić stopień choroby. Słabo zsocjalizowane psy, które na strach reagują agresją, uniemożliwiają pełne badanie fizykalne. Nawet proste rozwiązanie kagańca zapobiegające gryzieniu uniemożliwia weterynarzowi wykorzystanie tkanki dziąseł do oceny stanu zębów, produkcji czerwonych krwinek, zawartości tlenu we krwi i oszacowania nawodnienia.

Walczące zwierzęta utrudniają również obiektywną ocenę serca i płuc. U tych psów badanie dotykowe stawów, mięśni i narządów jamy brzusznej jest bardzo trudne. Co gorsza, strach uwrażliwia serce na potencjalnie zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca, jeśli do pełniejszego badania fizykalnego potrzebne jest uspokojenie lub znieczulenie. Tego ryzyka nie można określić u tych zwierząt przed podaniem leku.

Z doświadczenia zawodowego mogę powiedzieć, że wynik jest czasami fatalny. A co jeśli te psy wymagają hospitalizacji? Jak, u licha, personel ma dokładnie monitorować i dbać o cewnik dożylny i stosować odpowiednią terapię medyczną? Zapewnienie tym zwierzętom właściwej opieki medycznej jest praktycznie niemożliwe. Wielu właścicieli słabo zsocjalizowanych psów rezygnuje z opieki weterynaryjnej nad swoimi psami z powodu zakłopotania zachowania swojego psa i / lub strachu przed zranieniem innych.

Ograniczone ćwiczenia

Właściciele słabo zsocjalizowanych psów często niechętnie zapewniają swoim psom ruch. Dotyczy to szczególnie dużych psów, które są silne i mogą uciec od swoich właścicieli, aby zaangażować innego psa. Takie „przemiany” mogą w rzeczywistości kosztować właścicieli słabo uspołecznionych psów duże rachunki weterynaryjne od właścicieli psów „ofiar”. Ograniczając spacery, biegi, aportowanie lub inne formy rygorystycznych ćwiczeń, słabo uspołecznione psy są bardziej narażone na problemy zdrowotne związane z nadwagą lub otyłością.

Nieodpowiednia pielęgnacja

Wiele ras psów wymaga częstej i szczegółowej pielęgnacji w celu utrzymania prawidłowego stanu skóry i sierści. Wymaga to od psa utrzymania równomiernego opanowania przez pewien czas, aby groomer mógł zapewnić odpowiednie „cięcie”. Psy słabo zsocjalizowane uniemożliwiają taką procedurę. Konieczne jest albo drastyczne unieruchomienie, które może zranić psa, albo groomer staje w obliczu nieodpowiedniego cięcia i groźby uszkodzenia ciała. Żaden z wyników nie jest akceptowalny dla większości właścicieli psów.

W takich przypadkach stosowanie środków uspokajających przepisanych przez weterynarza nie wchodzi w grę. Wybór leków, które można przepisać w takich sytuacjach, może wywołać „paradoksalny efekt”. Oznacza to, że lek może sprawić, że psy będą bardziej agresywne i niebezpieczne. Nakłada to na lekarza weterynarii odpowiedzialność prawną. Z tego powodu nie wydam środków uspokajających do pielęgnacji właścicielom słabo zsocjalizowanych psów.

*

Dobry stan zdrowia obejmuje wczesną socjalizację. Okno wiekowe do socjalizacji to 3-12 tygodni. Szczenięta muszą być wcześnie i często wystawione na kontakt z ludźmi, innymi szczeniętami i psami, sytuacjami społecznymi i jazdą samochodem. Rozsądne zalecenie sugeruje 7 nowych sytuacji społecznych każdego tygodnia do 12-16 tygodnia życia. Posłuszeństwo szczeniąt lub zajęcia z zabawy należy rozpocząć natychmiast.

Weterynaryjna koncepcja czekania, aż szczeniak otrzyma wszystkie szczepienia, zanim socjalizacja jest całkowicie przestarzała. Szczepionki nie są kompletne przed ukończeniem 16 tygodnia życia, a to za późno na właściwą socjalizację. Badania wykazały, że szczenięta z jednym zestawem szczepionek nie są narażone na większe ryzyko parwowirusa niż szczenięta w pełni zaszczepione w klasach socjalizacji. Właściwa socjalizacja jest kluczowym elementem zdrowia Twojego psa.

Dr Ken Tudor