Rasa Psów Rasy Australian Cattle Dog Hipoalergiczna, Zdrowa I Długowieczna

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Australijski pies pasterski lub australijski Heeler to prawdziwy niebieski australijczyk. Jak sama nazwa wskazuje, rasa ta była tradycyjnie wykorzystywana do hodowli bydła i utrzymała swoją popularną pozycję jako pies pracujący ze względu na miękkie, ale stanowcze gryzienie bydła, wyjątkowe umiejętności rozwiązywania problemów i imponujący poziom inteligencji. Jako pies pracujący lub jako towarzysz energicznej rodziny Australijczyk jest posłuszny i wierny; idealna rasa dla każdego, kto jest zawsze w ruchu.

Charakterystyka fizyczna

Australijskie psy pasterskie są fizycznym zwierciadłem Dingo, choć z nieco grubszym ciałem, z wrodzonym spokojem i łagodnością. Sierść Heelera jest zaznaczona, co oznacza, że włosy mają różne kolory wzdłuż każdego włosa. Włos o średniej strukturze jest prosty, przylegający do tułowia i umiarkowanie krótki, natomiast podszerstek krótki i mocny. Ten płaszcz zewnętrzny jest trudniejszy w dotyku, dzięki czemu jest odporny na deszcz i umożliwia przetrwanie w trudnych warunkach australijskich. Dwa standardowe kolory to czerwony i niebieski, czasem z maską na oczach, a czasem nie. Każdy wygląd jest do przyjęcia. Ciało jest muskularne i zwarte, średniej wielkości, około 17 do 20 cali wysokości w kłębie. Jest nieco dłuższy niż wyższy, z nisko osadzonym ogonem i szeroką głową.

Australijskie psy pasterskie nie męczą się łatwo, potrafią pracować lub ćwiczyć przez wiele godzin, a nawet najlepiej sprawdzają się w trudnych zadaniach. Są szybkimi biegaczami i szybko zmieniają kierunek - tak jak muszą być przy pracy z ciężkim bydłem. Ruch Heeler jest atletyczny, zwinny i zgodny z gracją, od zadu do ramienia i przedniej nogi.

Osobowość i temperament

Australijskie psy pasterskie mają upór, który sprawia, że osiągają wysokie wyniki i są gotowe sprostać najtrudniejszym wyzwaniom. Są z natury niezależne, ale w pełni godne zaufania i mogą być pozostawione pod kontrolą stada. Jednak konieczne jest, aby właściciel przyjął rolę pana – lub przywódcy stada, jak to się nazywa – bez wątpienia, ponieważ rasa ta ma silny instynkt stada. Heeler ma bystry umysł i powinien otrzymywać regularne ćwiczenia fizyczne i umysłowe, aby byli w stanie się skoncentrować i dobrze reagować. Regularne ćwiczenia na otwartej przestrzeni są niezbędne dla dobrego samopoczucia Heelera. Jeśli pozostaną bez kierunku, będą szukać sposobów na zajęcie się sobą, co może prowadzić do psot. Z drugiej strony, ta rasa jest znana z tego, że zbiera się po sobie, odkładając zabawki po czasie aktywności.

Dobrze radzą sobie z dziećmi, ale mogą mieć tendencję do kontrolowania ich ruchów, „zaganiania” dzieci. W przypadku obcych, standardową oczekiwaną postawą dla tej rasy jest nieśmiałość i ostrożność. Poza tradycyjnym środowiskiem pracy, dla którego ta rasa została zaprojektowana, szczególnie nadaje się do aktywnego, pełnego przygód życia, takiego jak wędrówki, biwakowanie lub inne zajęcia na świeżym powietrzu.

Opieka

Australijskie psy pasterskie mogą przetrwać zarówno w chłodnych, jak i umiarkowanych warunkach klimatycznych. Zostały wyhodowane specjalnie dla czasami surowego środowiska australijskiego outbacku. Mogą mieszkać w bezpiecznym schronieniu na zewnątrz, ale dobrze radzą sobie również w domu z rodziną. Odpowiednie ćwiczenia fizyczne i umysłowe, być może długie sesje chodzenia lub biegania, lub specjalnie zaprojektowane ćwiczenia sprawnościowe, takie jak Frisbee lub biegi, pomogą Hellerowi zachować formę i wydatkować nadmiar energii. Pielęgnacja jest dość łatwa, z okazjonalnym czesaniem i szczotkowaniem, aby zachęcić do wymiany włosów, a także cotygodniowymi kąpielami.

Nie sposób przecenić znaczenia posłuszeństwa i wyzwań intelektualnych dla utrzymania australijskiego psa pasterskiego w formie. Heeler bez pracy będzie sfrustrowany i nieszczęśliwy. Nie nadają się do życia w mieszkaniu lub w środowisku, które ogranicza ich ruch.

Zdrowie

Australijskie psy pasterskie żyją od około 10 do 13 lat. Niektóre z głównych problemów zdrowotnych obejmują postępujący zanik siatkówki (PRA), dysplazję stawu biodrowego psów (CHD), dysplazję stawu łokciowego, głuchotę i osteochondroza Dissecans (OCD). Poza tym, niektóre z chorób, które mogą być u nich sporadycznie obserwowane, to zwichnięcie soczewki, zaćma, choroba con Willebranda (vWD) i przetrwała błona źrenic (PPM). Dlatego wskazane jest regularne badanie oczu, bioder, łokci i uszu.

Historia i tło

Australijskie psy pasterskie były wcześniej znane pod nazwami rasy Queensland Blue Heelers i Australian Heelers. Często są nadal określane jako australijskie lub niebieskie obcasy. Ich początki sięgają XIX wieku, kiedy hodowcy bydła, którzy wyemigrowali z Wielkiej Brytanii do Australii, odkryli, że psy pasterskie, które przywieźli ze sobą, nie przystosowywały się do trudniejszych warunków na odludziu.

Psy Smithfield, jak je nazywano, miały grubą sierść, która dobrze im pasowała w Londynie, ale w Australii ciążyła im zbyt ciężko. Farmerzy skarżyli się również, że Smithfieldowie są zbyt mocni i za dużo szczekają, przez co ich bydło jest niespokojne i podatne na zmniejszenie wagi. Zapotrzebowanie na psa, który mógłby przetrwać w trudnych warunkach na nierównych terenach i zarządzać bydłem bez zbytniego awanturnictwa lub szorstkości z krowami, doprowadziło do długiego okresu eksperymentowania z rasą, poczynając od człowieka o imieniu Timmins, który przekroczył Smithfield z tubylcem. Dingo australijski. To nie było udane połączenie, ponieważ powstałe potomstwo było zbyt agresywne, ale było to początkiem odtworzenia Dingo jako towarzysza pracy. Większy sukces odniósł Thomas Hall z Nowej Południowej Walii, który przekroczył Dingo z Blue Smooth Highland Collie. Potomstwo okazało się tutaj bardziej przydatne i stało się znane jako Hall's Heelers.

Po drodze kolejni hodowcy bydła hodowali inne rasy psów w Hall's Heelers, aby wzmocnić rasę i ją ulepszyć, przede wszystkim Bullteriera, który nadał jej wytrwały charakter. Bracia Harry i Jack Bagust wyhodowali dalmatyńczyka z jednym z Hall's Heelers, co dodało sympatii do ludzkich towarzyszy, a następnie dodało do linii Black and Tan Kelpie, ze względu na jego zdolność do pracy. To właśnie w tym momencie rasa Australian Cattle Dog naprawdę nabrała kształtu.

Pierwszy wzorzec rasy został określony w 1902 roku przez hodowcę Roberta Kaleskiego. Najlepsze wyniki wykorzystano do dalszego programu hodowlanego, aż rasa mogła zostać uznana za czystą. To właśnie z tej linii czystych australijskich Heelerów można wyśledzić dzisiejszego psa pasterskiego. To dodatek dalmatyńczyka powoduje, że australijskie szczenięta rasy pasterskiej rodzą się białe, ale poza tym rasa niewiele przypomina tego „krewnego krwi”.

Heelers bardzo powoli zdobywał popularność w USA, w końcu otrzymał uznanie Amerykańskiego Związku Kynologicznego w 1980 roku. Od tego czasu australijskie psy pasterskie wykazały się wielką zasługą jako pies wystawowy.