Czy Schroniska Powinny Zrezygnować Z Testów Zachowania?

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Niedawny artykuł w „New York Times” na temat testów behawioralnych w schroniskach dla zwierząt wywołał gorącą debatę, która trwa od lat. Schroniska i organizacje ratownicze odczuwają potrzebę przeprowadzenia przez społeczeństwo testów behawioralnych w celu ustalenia, czy pies jest bezpieczny i nadaje się do adopcji. Schroniska i organizacje ratownicze ponoszą odpowiedzialność za adoptowanie psa, który może potencjalnie spowodować obrażenia, a w rzadkich przypadkach śmierć innych psów, zwierząt lub ludzi.

W artykule cytowano artykuł z 2016 r. autorstwa dr Gary J. Patronka, adiunkta w Cummings School of Veterinary Medicine at Tufts i Janis Bradley z National Canine Research Council, który dokonał przeglądu tych testów behawioralnych. Ich analiza wykazała, że testy przewidywały agresywne zachowanie w około 52 procentach przypadków, stąd wyrażenie „nie lepsze niż rzucanie monetą”.

Istnieje silne pragnienie adopcji psa, który okazałby się dobrym towarzyszem i nie wykazywałby agresywnego zachowania, które narażałoby członków rodziny, innych ludzi i psy. Niewiele osób chce ciężaru zarządzania i pracy z psem o agresywnym zachowaniu. Opracowano kilka testów behawioralnych, aby pomóc pracownikom schronisk i ratowników w ustaleniu, które psy byłyby lepszym i bezpieczniejszym wyborem do przyjęcia przez społeczeństwo. Rzeczywistość jest taka, że pewien procent psów zostanie uśpiony po przyjęciu na podstawie wcześniejszej historii pogryzień lub agresywnego zachowania. Psy, które nie zdadzą egzaminów, mogą również zostać uśpione lub umieszczone w innych organizacjach lub sanktuariach.

Życie w schronisku nie jest realistyczne

W artykule wskazano, że niektóre psy miałyby fałszywie pozytywny wynik testu na skłonności do agresji ze względu na otaczające okoliczności. Życie w schronisku nie jest realistyczne. Te psy zostały porzucone przez ich rodziny i wyrwane ze wszystkich i wszystkiego, co wiedzą. Są umieszczane w obcym środowisku z nieznanymi ludźmi i dużą populacją psów. Są zestresowani, zmartwieni i przerażeni. Czasami to środowisko tłumi normalne zachowanie psa lub pogarsza pewne cechy.

Spójrzmy na rzeczy z perspektywy. Jak byś się czuł i zachowywał, gdyby twoja rodzina zabrała cię do instytucji i tam zostawiła? Test zachowania może nastąpić zaraz po przyjeździe lub kilka godzin lub jeden do dwóch dni później. Jak byś się czuł, gdybyś został umieszczony w celi, a następnie szturchany i szturchany przed ponownym umieszczeniem w celi bez podania wyjaśnienia?

Następnie jesteś narażony na różne sytuacje, które mogą Cię przerażać i stresujące, takie jak ludzie trzymający dziwne przedmioty lub noszący przerażające stroje i kapelusze. Obcy celowo próbują odebrać ci jedzenie, odciągając je lub odpychając. Wtedy obcy podchodzą do ciebie i ignorują cię lub próbują cię dotknąć. Następnie zapoznają cię z nieznanym psem. Ile jesteś w stanie tolerować, zanim twoja cierpliwość pęknie i zareagujesz? Niektórzy ludzie zareagują agresywnie, a niektórzy wycofają się w siebie. Psy reagują w podobny sposób.

Wyzwania związane z przewidywaniem zachowania psa

Jednym z kluczowych elementów testu behawioralnego jest poszukiwanie agresywnych zachowań w stosunku do jedzenia. Badania wykazały, że psy, które wykazują agresywne zachowanie podczas testów w schronisku, mogą nie wykazywać tego zachowania po zaadoptowaniu do rodziny. Nawet jeśli nowi właściciele zgłosili, że ich adoptowany pies wykazywał agresywne zachowanie w stosunku do jedzenia, intensywność agresji jest mniejsza i nie jest postrzegana przez nowych właścicieli jako problem. Wskazuje to, że ten konkretny test nie jest dobrym prognostykiem przyszłego zachowania psa.

Trudno jest określić zachowania agresywne u ludzi w społeczeństwie, w którym możemy komunikować się ze sobą za pomocą języka mówionego i pisanego. Jeśli nie możemy opracować testu, który przewiduje zachowanie danej osoby, czy powinniśmy spodziewać się przewidywania zachowania psa? Musimy zrozumieć, że psy mają plastyczność w zachowaniu, co oznacza, że mogą zmieniać swoje zachowanie w zależności od różnych okoliczności i dzięki wyuczonym doświadczeniom. Jako behawiorysta weterynaryjny widziałem psy o agresywnym zachowaniu, które zostały przeniesione do innych właścicieli, którzy byli świadomi problemów psa. Zauważyłem, że niektóre z tych psów nigdy nie wykazują zachowania problemowego, a jeśli tak, to zachowanie jest mniej intensywne i częste.

Czy to oznacza, że uważam, że powinniśmy wyrzucić testy zachowania za drzwi? Nie. Myślę, że schroniska i organizacje ratownicze potrzebują jakiegoś sposobu oceny psów wchodzących do schroniska. Test zachowania, wraz z historią dostarczoną przez poprzednich właścicieli, pomoże wskazać obszary problemowe. O ile pies nie ma historii nieprzewidywalnej agresji lub ciężkiej historii ugryzień, nie polecam od razu eutanazji. W idealnym świecie te psy zostałyby wyjęte ze schroniska i umieszczone w mniej stresującym środowisku, gdzie mogłyby biegać, bawić się i odkrywać swoje otoczenie. Kiedy poziom stresu się obniży, psy powinny być oceniane na podstawie tego, jak wchodzą w interakcje z ludźmi i innymi psami oraz radzą sobie z różnymi środowiskami i przedmiotami. Wtedy masz zarówno obiektywny, jak i subiektywny pogląd na zwierzę.

Psy z pewnymi problemami można następnie umieścić w programach, które pomagają rozwiązać ich problemy, zanim zostaną udostępnione opinii publicznej. Niestety schroniska i organizacje ratownicze nie mają funduszy na zapewnienie specjalnych pomieszczeń dla psów, które zachowują się nietypowo. Schroniska i organizacje ratownicze robią wszystko, co w ich mocy. Chcą znaleźć schronienie dla każdego zwierzęcia, ale zasoby są napięte. Istnieje ogromna presja, aby ratować życie, ale także zapewnić wszystkim bezpieczeństwo.

Dr Wailani Sung jest certyfikowanym behawiorystą weterynaryjnym i właścicielem All Creates Behaviour Counseling w Kirkland w stanie Waszyngton. Jest współautorką „Od strachu do strachu: pozytywny program, aby uwolnić psa od lęków, lęków i fobii”.