Przegląd Agresji - Psy

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Agresja u psa jest przerażająca. Nie tylko dla osoby, która jest widocznym celem, ale także dla właściciela zwierzaka. Możliwość, że ktoś może być właścicielem zwierzaka, który wyrządził poważną krzywdę innej osobie, jest koszmarem. Ponad milion ludzi kąsa każdego roku, a jest to prawdopodobnie bardzo mała liczba, jeśli weźmie się pod uwagę wszystkie ugryzienia, które nie zostały zgłoszone. Większość ran po ugryzieniu jest niewielka, ale ukąszenia psów stanowią jeden procent wszystkich przyjęć na izbę przyjęć. Połowa ofiar to także dzieci, zwykle poniżej 10 roku życia.

Agresywne cechy behawioralne mogą stwarzać poważne problemy, jeśli istnieją inne przyczyny. Takie cechy zwykle nie są z góry określone przez wiek, rasę lub płeć. Jeśli jednak młody pies wykazuje oznaki tych cech, może to mieć pochodzenie genetyczne, a stan może stać się problemem długoterminowym. Nie ma lekarstwa na te cechy osobowości, ale istnieją sposoby pracy ze zwierzęciem, aby zmniejszyć liczbę incydentów i zapobiec przesadzeniu.

Objawy i typy

Wielu agresywnym objawom towarzyszy lękliwa postawa ciała i wyraz twarzy oraz uległe zachowanie. Niektóre psy wykazują te objawy, jeśli są osaczone, czują, że nie mogą uciec lub są sprowokowane. Istnieje wiele rodzajów agresji, m.in. interdog, dominująca, defensywna, zaborcza, terytorialna, drapieżna, rodzicielska oraz wywołana strachem, bólem lub karą. Spośród nich oznaki obraźliwego rodzaju strachu obejmują:

• Postawa „zamrożona”
• warczenie
• Warczenie
• Przyciąganie
• Głowa do góry
• Pikować
• Bezpośrednie spojrzenie
• Nieruchoma twarz

I odwrotnie, oznaki agresji obronnej obejmują:

• Głowa opuszczona
• Ogon w dół
• Ciało wycofane

Przyczyny

Agresywne zachowanie u psów przypisuje się głównie:

• Dojrzewanie płciowe
• Czynniki genetyczne
• Endogamia
• Środowisko
• Zachowanie zamówienia pakowania

Agresja, strach i zachowania obronne mogą być również normalną reakcją niektórych psów, w zależności od okoliczności. Zwierzęta, które były maltretowane, brutalnie traktowane lub surowo karane, wykazują niektóre lub wszystkie z tych zachowań. Ponadto warunki życia odgrywają rolę w agresji, podobnie jak atak lub strach przez innego agresywnego psa, właściciele, którzy zbytnio psują lub chwalą, izolacja od kontaktu z ludźmi i dokuczanie przez dzieci.

Zrozumienie okresów wzrostu szczenięcia może pomóc w zrozumieniu agresji psów. Począwszy od 3 tygodnia życia do 14 tygodnia, szczenięta krytycznie potrzebują socjalizacji. (Jeśli kupujesz szczeniaka, najlepiej kupić go w wieku od siedmiu do ośmiu tygodni.) Szczenięta w wieku od 8 do 10 tygodni są bardzo przerażające i muszą być traktowane delikatnie przez wszystkich wokół nich (tj. bez szorstkości). dyscyplina w tym wieku).

Okres dojrzewania rozpoczyna się około 14 tygodnia i kończy się, gdy osiągnie dojrzałość płciową – około 15 miesiąca życia. Jeśli socjalizacja nie nastąpiła przed ukończeniem 14 tygodnia życia, możesz nigdy nie być w stanie zaufać jej w stosunku do ludzi lub innych psów. Od początku okresu dojrzewania do dojrzałości płciowej szczenięta mają tendencję do szczekania na obcych i stają się bardziej opiekuńcze. W tym okresie samce zaczynają podnosić nogę, aby oddać mocz. Ważne jest również, aby przedstawić je nieznajomym w domu – dorosłym, dzieciom i innym psom – w tym okresie.

Psy, które zostały wyhodowane jako ochronne – dobermany, akity i rottweilery – są z natury bardziej agresywne. Psy hodowane w celu zabijania drobnej zwierzyny, takie jak teriery, zachowują tę cechę. Niekastrowane samce, samice w rui i samice karmiące szczenięta są również zazwyczaj agresywne.

Potem jest kolejność sfory psa. Jest wbudowana w sposób, w jaki postrzegają świat. A mowa ciała jest narzędziem do ustalenia rangi psa w stadzie. Będzie patrzeć na ciebie i twoją rodzinę jak na członków swojej sfory i spróbuje ugruntować swoje miejsce, rzucając wyzwanie bardziej uległym członkom, takim jak dzieci. Jeśli zwierzę warczy pilnując swojej potrawy, natychmiast dyscyplinuj zachowanie. Jeśli tego typu zachowania nie zostaną skorygowane, pies stopniowo zdobędzie dominację nad niektórymi lub wszystkimi członkami rodziny.

Diagnoza

Diagnoza jest zwykle dokonywana na podstawie obserwacji zachowań dominacyjnych, agresji konfliktowej i agresji dotyczącej statusu społecznego. Obecnie nie ma leków dopuszczonych do leczenia agresji psów. Trening modyfikacji behawioralnej jest zalecanym leczeniem.

Leczenie

Leczenie skupia się na problemie, a nie na leczeniu problemu, ponieważ nie ma lekarstwa. Właściciel psa zostanie przeszkolony w zakresie technik zarządzania zachowaniem, aby pomóc psu w jego gniewie. Stosowane są techniki odczulania i relaksacji, aby pomóc psu przezwyciężyć strach. Urządzenia takie jak kagańce mogą być skuteczne, gdy pies jest poza domem. Całe leczenie koncentruje się na zapobieganiu urazom ludzi, innych zwierząt i psa.

Nie pozwól, aby pies osiągnął dominujący status nad jakąkolwiek osobą. Ponadto, wybierając psa, dobrze jest spojrzeć realistycznie na własną osobowość. Nie kupuj agresywnego psa, jeśli jesteś na przykład łagodny i łagodny.

Dobrym pomysłem jest zaaranżowanie zabawy z innymi nieagresywnymi psami, aby życzliwość im się odbiła. Jeśli masz starszego psa, który jest agresywny, pochwal go za dobre zachowanie i delikatnie dyscyplinuj za zachowanie niedopuszczalne. Powinni siedzieć na rozkaz, siedzieć przed wyjściem za drzwi itp. To wzmacnia, że jesteś dominującą osobą w rodzinie. Ponadto sterylizacja samców psów nie zawsze jest wystarczająca, ale pomaga zapobiegać agresji dominacji.

Życie i zarządzanie

Zaleca się stałe monitorowanie psa. Oprócz monitorowania, ważne jest, aby właściciel psa regularnie pracował nad zalecanymi technikami zmniejszania agresji psa i poprawy jego zdolności socjalizacyjnych.

Jeśli wątpisz w swoją zdolność do zainicjowania tych działań, poproś swojego lekarza weterynarii o dodatkowe porady i zalecenia dla ośrodków szkolenia behawioralnego w Twojej okolicy.

Zapobieganie

W profilaktyce ważna jest również wczesna socjalizacja. Pogoń za dziećmi lub biegaczy oraz skakanie na ludzi powinno być zabronione. Co więcej, z psami nie należy bawić się agresywnie, a kary fizyczne nigdy nie są odpowiednie. Korzystanie z nich i sugestii wymienionych wcześniej może pomóc w zmniejszeniu częstości zachowań opartych na strachu i agresji.