Czy To Zaćma Czy Stwardnienie Soczewkowe?

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

W swojej praktyce weterynaryjnej widuję dużo starszych psów. Jedną z najczęstszych rzeczy, które słyszę od właścicieli, jest to, że uważają, że ich psy rozwinęły zaćmę. Obawy te zwykle polegają na zauważeniu u źrenic psa nowego, szarego ubarwienia. Podczas gdy zaćma jest z pewnością możliwa, najczęściej winna jest coś, co nazywa się stwardnieniem soczewkowym (lub jądrowym). Rzućmy okiem na ten powszechny stan i co to oznacza dla psów.

Soczewka jest częścią oka, która skupia światło na siatkówce. Ponieważ soczewka jest zwykle przezroczysta, nie widzimy jej w oku, ale jest utrzymywana w miejscu tuż za źrenicą (tj. ciemna „dziura” otoczona kolorową tęczówką).

Soczewki są przejrzyste, ponieważ tworzące je włókna tkankowe są ułożone bardzo precyzyjnie. Jednak wraz z wiekiem psa na zewnątrz jego soczewek dodawanych jest więcej włókien. Ponieważ soczewka znajduje się w kapsułce, jest mało miejsca na jej rozszerzenie. Nowe włókna spychają do siebie starsze, wewnętrzne włókna, zmieniając ich orientację, przez co soczewka jest mniej przejrzysta.

Stwardnienie soczewkowate zazwyczaj nadaje źrenicy mętny, niebiesko-szaro-biały wygląd. Większość psów zaczyna rozwijać stwardnienie soczewkowate około 6-8 roku życia, chociaż wielu właścicieli nie zauważa zmiany, dopóki pies nie jest starszy, a ona postępuje i staje się bardziej widoczna.

Dobrą wiadomością jest to, że stwardnienie soczewkowate nie jest bolesne, nie wpływa znacząco na wzrok psa i nie wymaga leczenia. Mówię moim klientom, że gdyby ich psy musiały przeczytać drobny druk na wyciągu bankowym, mogą mieć kłopoty, ale aby żyć psim życiem, są w porządku. Jestem pewien, że naprawdę stare psy z bardzo zaawansowanym stwardnieniem soczewkowatym mają więcej wad wzroku, ale do tego momentu zwykle koncentrujemy się na innych problemach zdrowotnych.

Lekarz weterynarii może szybko odróżnić stwardnienie soczewkowate od poważniejszych problemów z oczami, takich jak zaćma za pomocą badania okulistycznego. Najpierw przyjrzy się rogówce psa, zewnętrznej warstwie oka, często używając lampy szczelinowej. Jeśli zmętnienie występuje na rogówce lub tuż za nią, NIE masz do czynienia ze stwardnieniem soczewkowatym.

Następnie weterynarz użyje oftalmoskopu, aby zajrzeć głębiej w oko. Może to wymagać leczniczych kropli do oczu, aby zapobiec zwężeniu źrenic. Kiedy pies ma stwardnienie soczewkowate, weterynarz nadal może zobaczyć całą drogę z powrotem do siatkówki za pomocą oftalmoskopu, nawet jeśli sytuacja jest trochę niewyraźna. Z drugiej strony zaćma całkowicie lub częściowo zasłania siatkówkę, w zależności od jej wielkości. Jeśli twój weterynarz nie widzi przez soczewkę, twój pies też nie.

Jeśli więc zauważyłeś, że oczy Twojego psa w średnim lub starszym wieku stają się nieco mętne, ale wszystko inne wydaje się normalne, prawdopodobnie nie masz się czym martwić. Następnym razem, gdy będziesz w klinice, po prostu poproś weterynarza o wykonanie badania wzroku, aby potwierdzić prawdopodobną diagnozę stwardnienia soczewkowego.

Dr Jennifer Coates