Coroczne Egzaminy Na Pasożyty Są Ważne Dla Psów I Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 09:26

Pomimo tego, że jest to „zły”, uwielbiam badania kału. Nie przychodzi mi do głowy inny test laboratoryjny, który dostarcza tyle informacji przy mniejszym stresie pacjenta. Psy i koty z łatwością dostarczają niezbędne próbki, a w ciągu około 15 minut weterynarz może postawić diagnozę.

Moim zdaniem lekarze weterynarii powinni przeprowadzać badania kału u każdego pacjenta z objawami żołądkowo-jelitowymi (biegunka, wymioty, utrata masy ciała, zmiana apetytu itp.), u szczeniąt przy każdej wizycie „wellness” (zwykle co 3-4 tygodnie od około 8 tygodnia). do 16-20 tygodnia życia) i co najmniej raz w roku na każdego dorosłego psa.

Skąd tyle badań kału? Ponieważ pasożyty jelitowe są dość powszechne u psów i kotów. Każdego roku Szpitale dla zwierząt w Banfield opracowują raport na podstawie dokumentacji medycznej pacjentów, których widzą. W 2013 roku przeprowadzili badania kału na 2 594 599 próbkach od psów i 319 535 próbkach od kotów. Oto procent testów, które były pozytywne, z podziałem na wiek i rodzaj wykrytego pasożyta.

Psy poniżej 1 roku życia Psy w wieku 1-3 lat Psy w wieku 3-10 lat Psy > 10 lat tęgoryjce 3.85% 0.79% 0.38% 0.31% glisty 5.01% 0.26% 0.14% 0.14% tasiemce 1.46% 0.36% 0.25% 0.35% Włosogłówki 0.46% 0.46% 0.21% 0.19% Koty < 1 roku życia Koty w wieku 1-3 lat Koty w wieku 3-10 lat Koty > 10 lat tęgoryjce 0.77% 0.24% 0.10% 0.04% glisty 4.87% 0.62% 0.26% 0.11% tasiemce 3.31% 3.48%

1.86%

0.72% Włosogłówki 0.05% 0.02% 0.01% 0.00%

Na pierwszy rzut oka liczby te mogą nie wyglądać aż tak imponująco, ale kopanie nieco głębiej ujawnia inną historię. Przyjrzyjmy się liczbom szczeniąt i kociąt jako przykładów, ponieważ jest to grupa wiekowa najbardziej narażona na pasożyty jelitowe. Brakuje odsetka próbek kału, które były pozytywne pod kątem jakiegokolwiek rodzaju pasożyta jelitowego. Zsumowanie liczb w powyższych kolumnach daje w sumie 10,78% dla szczeniąt i 9% dla kociąt. Te wartości procentowe mogą nie być dokładne, ponieważ jestem pewien, że niektóre próbki były pozytywne dla więcej niż jednego rodzaju pasożyta, ale dają nam liczbę do parkowania piłki.

Jednak kilka problemów sprawia, że uważam, że te szacunki są w rzeczywistości zbyt niskie. Po pierwsze, włosogłówki są niezwykle trudne do zdiagnozowania za pomocą badania kału. Ich jaja nie unoszą się zbyt dobrze w najczęściej używanym roztworze, a robaki uwalniają jaja w sposób przerywany (innymi słowy robaki są obecne, ale ich jaja nie). Po drugie, chociaż tęgoryjce, glisty, tasiemce i włosogłówki to „Wielka Czwórka”, te tabele nie mówią nic o częstości występowania Giardia, kokcydii i innych rodzajów pasożytów jelitowych, które mogą atakować psy i koty.

Więc następnym razem, gdy udasz się do kliniki weterynaryjnej, upewnij się, że masz ze sobą próbkę kupy swojego zwierzaka. Możesz być zaskoczony tym, co kryje się w środku.

Dr Jennifer Coates

Źródła

Zdrowie zwierząt w liczbach, dzisiejsza praktyka weterynaryjna. wrzesień/październik 2014. s. 24.

Częstość występowania pasożytów jelitowych u psów domowych w Stanach Zjednoczonych. Little SE, Johnson EM, Lewis D, Jaklitsch RP, Payton ME, Blagburn BL, Bowman DD, Moroff S, Tams T, Rich L, Aucoin D. Vet Parasitol. 2009 grudzień 3;166(1-2):144-52.