Jak Stwierdzić, Czy Twój Pies Ma Robaki I Jak Się Ich Pozbyć?

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Jednym z najczęstszych problemów, z jakimi możesz się zmierzyć jako właściciel psa, jest to, czy Twój pies ma robaki. Jakkolwiek obrzydliwa może być ta myśl, robaki jelitowe są dość powszechne.

Oto, co musisz wiedzieć o robakach u psów: jak stwierdzić, czy Twój pies ma robaki, w jaki sposób psy mają robaki i jak pozbyć się robaków u psów.

Jak psy otrzymują robaki?

Oto niektóre z najczęstszych sposobów, w jakie psy zarażają się robakami:

Jedzenie kału

Przenoszenie robaków jelitowych (tęgoryjców, glisty i włosogłówki) często występuje, gdy pies połyka skażoną glebę lub kał zawierający jaja lub niedojrzałe robaki (larwy), które zostały przekazane od innych zakażonych zwierząt w środowisku.

Infekcje obleńców mogą rozwinąć się, gdy połknięte jaja wylęgają się, a larwy migrują przez tkanki innych narządów, często płuca i wątrobę psa, zanim powrócą do jelita cienkiego, aby osiągnąć dojrzałość. Włosogłówki zazwyczaj osiągają dojrzałość w górnej części jelita grubego.

Odbieranie ich od matki

Psy w ciąży i karmiące mogą przenosić larwy tęgoryjców i glist na swoje szczenięta w czasie ciąży, jeśli larwy migrują przez łożysko. Larwy te mogą również migrować do gruczołów sutkowych i przechodzić na szczenięta podczas laktacji. Tęgoryjce, podobnie jak glisty, w końcu dorosną do dojrzałości w jelicie cienkim psa.

Połykanie pcheł podczas pielęgnacji

Twój pies może zostać zarażony tasiemcami podczas lizania się podczas pielęgnacji lub żucia futra. Pchły przenoszą tasiemce, połykając pakiety jaj tasiemca w środowisku, zanim wskoczą na twojego psa na posiłek z krwi. Po połknięciu i strawieniu żywiciela pcheł larwa tasiemca jest w stanie przyczepić się do ściany jelita psa i osiągnąć dorosłość.

Jak stwierdzić, czy Twój pies ma robaki

Ponieważ infestacje robakami mogą czasami wykazywać niewiele lub wcale objawów, miej oko na niektóre lub wszystkie z tych zmian w codziennym zdrowiu i wyglądzie Twojego psa:

• Biegunka, czasami zawierająca krew lub śluz
• Wymioty, które czasami mogą zawierać dorosłe robaki
• Utrata masy ciała, szczególnie jeśli Twój pies ma dobry apetyt
• Rozdęty brzuch lub ogólnie „niezdrowy” wygląd
• Matowa, sucha sierść
• Nadmierne przeżuwanie i żucie na dnie
• Widoczne segmenty, które wyglądają jak ziarna ryżu przyczepione do futra wokół ich pośladków lub ogona (lub w kale)

Typowe typy robaków i ich objawy

Oto lista powszechnych rodzajów robaków u psów i konkretnych objawów, które możesz zobaczyć dla każdego z nich.

Włosogłówki

Dorosłe włosogłówki są mniejsze niż glisty i mogą być widoczne gołym okiem, ale rzadko są postrzegane jako osobniki dorosłe w kale. Te robaki mogą powodować:

• Chroniczna utrata wagi
• Krwawa biegunka i/lub widoczny śluz na kale po przejściu

Tęgoryjec

Dorosłe tęgoryjce zwykle nie są widoczne gołym okiem. Tęgoryjce mogą powodować:

• Krwawa biegunka
• Niedokrwistość
• Słabość
• Letarg

Glisty

Glisty są widoczne gołym okiem (wyglądają jak spaghetti) i można je zobaczyć w kale lub czasami wymiotować lub kaszleć jako pojedyncze robaki lub w gronach. Mogą powodować:

• Biegunka
• Utrata masy ciała
• Letarg
• „Brzuszny” wygląd
• Matowy płaszcz

Tasiemce

Tasiemce mogą wyglądać jak ziarna ryżu na sierści psa (pojedyncze pakiety jaj) lub mogą być widoczne gołym okiem w dłuższych segmentach. Mogą powodować:

• Nadmierna hulaka
• Swędzący
• Żucie w tylnej części

Czy ludzie mogą dostać robaki od psów?

Ludzie mogą również zarażać się tęgoryjcami i glistami, jeśli przypadkowo połkną skażoną glebę lub kał. Częste mycie rąk oraz noszenie butów i odpowiedniej odzieży na zewnątrz może zmniejszyć ryzyko narażenia.

Glisty

Ludzie mogą być narażeni przez psy, zwykle poprzez kontakt z ich skażonymi odpadami. Teoretycznie możliwe jest zarażenie się obleńcami przez głaskanie psa, jeśli pies niedawno wytoczył się na zewnątrz w błocie i zebrał skażoną ziemię lub kał na sierści.

Spożycie glisty może czasami prowadzić do stanu zwanego „larwami trzewnymi wędrujących”, który występuje, gdy larwy glisty migrują przez ścianę jelita do innych narządów wewnętrznych, w tym płuc, serca, układu nerwowego i oczu. Larwy glisty zostały zidentyfikowane w kilku przypadkach ostrej ślepoty i odwarstwienia siatkówki u ludzi.

Tęgoryjec

Ludzie mogą zarazić się tęgoryjcami, chodząc boso, chociaż zdarzały się przypadki, gdy ludzie rozwijali zmiany na plecach lub ramionach po leżeniu na ziemi bez koszuli. Jakakolwiek ekspozycja gołej skóry na skażoną glebę/kał może stwarzać ryzyko przeniesienia.

Narażenie na glebę skażoną larwami tęgoryjca może prowadzić do stanu skóry znanego jako „skórne larwy migrujące”. Infekcje te wyglądają jak czerwone ślady lub zwinięte zmiany tuż pod powierzchnią skóry i mogą powodować silne swędzenie, gdy żywe larwy migrują przez tkankę.

Jest to rzadkie, ale larwy tęgoryjców mogą również przetrwać w jelicie i dorosnąć do dorosłości u człowieka-żywiciela, co może powodować przerywane i nawracające epizody bólu brzucha i skurczów.

Tasiemce

Tasiemce mogą być przenoszone na ludzi, podobnie jak przenoszone są na psy – poprzez połknięcie zarażonej pchły. Gdy pchła zostanie połknięta i wchłonięta w przewodzie pokarmowym, larwa tasiemca może przyczepić się do ściany jelita.

Włosogłówki

Infekcje psiej włosogłówki są specyficzne dla gatunku i zazwyczaj nie są uważane za zagrożenie odzwierzęce dla ludzi.

Jak pozbyć się robaków u psów?

Oto, co zrobić, jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma jakiekolwiek pasożyty jelitowe.

Zadzwoń na wizytę weterynarza

Jeśli uważasz, że Twój pies może mieć robaki, powinieneś od razu umówić się na wizytę u swojego lekarza weterynarii.

Nieleczone pasożyty jelitowe mogą migrować do innych narządów w ciele psa, w tym serca, płuc, wątroby, oczu i mózgu, co w najcięższych przypadkach może prowadzić do pogorszenia choroby, a nawet śmierci.

Zbierz próbkę stołka swojego psa

Twój weterynarz może poprosić Cię o przyniesienie z domu świeżej próbki kału Twojego psa, zwłaszcza jeśli widzisz robaki w ich kale lub zauważysz wysuszone, przypominające ryż segmenty w ich futrze.

Potrzebujesz tylko niewielkiej ilości kału; zwykle wystarczy próbka wielkości łyżeczki.

Jeśli jednak nie możesz pobrać świeżej próbki w domu, personel weterynaryjny pobierze próbkę po przyjeździe na wizytę u psa.

Jeśli twój weterynarz podejrzewa tęgoryjce, glisty lub włosogłówki, będzie szukał pojedynczych mikroskopijnych jaj w próbce.

Tasiemce można rozpoznać mikroskopowo dzięki paczkom jaj, które są segmentami podobnymi do ryżu, które można również zobaczyć przytwierdzone do futra Twojego zwierzaka. Czasami w próbce kału można również zobaczyć dorosłego robaka, co może być niezwykle pomocne w identyfikacji.

Stosuj leki odrobaczające przepisane przez lekarza weterynarii

Gdy weterynarz zbada psa i przeanalizuje próbkę kału, określi najlepszy rodzaj leków odrobaczających do leczenia obecnych robaków.

Twój weterynarz może przepisać doustny lub wstrzykiwany odrobaczacz, który zabije dorosłe i larwy robaków. Mogą również zalecić rozpoczęcie miesięcznej profilaktyki pcheł miejscowej lub doustnej, ponieważ infekcje tasiemcem mogą nawracać, jeśli w otoczeniu psa znajdują się pchły.

Oczyszczacze jamy ustnej

Leki na receptę o „szerokim spektrum”, takie jak Panacur (fenbendazol) i Drontal Plus (pyrantel, prazikwantel, fenbendazol) mogą być stosowane w leczeniu infekcji tęgoryjcem, glistą, włosogłówką i tasiemcem, ale należy je podawać ostrożnie zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii i mogą wymagają wielokrotnych dawek w celu zabicia wszelkich larw, które mogły się wykluć po podaniu pierwszej dawki.

Odrobacze doustne na ogół nie powodują poważnych skutków ubocznych. Jeśli Twój pies ma duże obciążenie robakami w czasie leczenia, możliwe jest, że odrobaczacz doustny może spowodować łagodną biegunkę, wymioty i przejściową utratę apetytu, ponieważ robaki są sparaliżowane lub zabite przez lek i przechodzą z układu Twojego psa.

Odrobaczacz do wstrzykiwań

Prazikwantel jest również dostępny jako jednorazowa iniekcja w leczeniu infekcji tasiemcem, która działa poprzez paraliżowanie i przemieszczanie przyssawki robaka ze ściany jelita, co pozwala na przejście robaków z kałem.

Środki odrobaczające do wstrzykiwań mogą powodować miejscową reakcję w miejscu wstrzyknięcia, w tym ból, obrzęk i miejscowe zapalenie ze względu na lepkość.

Środki dostępne bez recepty

Nigdy nie zaleca się kupowania bez recepty lub naturalnych środków do leczenia pasożytów jelitowych. Chociaż może się wydawać, że jest to szybsza i tańsza alternatywa dla wizyty u weterynarza, NIE ma żadnej gwarancji, że te produkty są bezpieczne lub skuteczne w leczeniu wszelkiego rodzaju schorzeń, a w rzeczywistości mogą być szkodliwe dla Twojego psa.

Związane z

Robaki jelitowe u psów i kotów

Czy kupa psa może rozprzestrzeniać chorobę?