Chrząszcze Azjatyckie: Czy Mogą Zaszkodzić Twojemu Psu?

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Autor: Paula Fitzsimmons

Kiedy w 2016 roku pojawił się graficzny obraz Bailey, psa z ponad 40 azjatyckimi chrząszczami przyklejonymi do podniebienia, rodzice zwierząt domowych byli naturalnie zaniepokojeni. Na szczęście jej weterynarz był w stanie usunąć chrząszcze i Bailey wrócił do zdrowia.

Jako dobry rodzic psa chciałbyś wiedzieć, czy chrząszcze azjatyckie stanowią zagrożenie dla Twojego zwierzaka. Krótka odpowiedź brzmi: tak. Ale dobrą wiadomością jest to, że takie spotkania są rzadkie, a kiedy już się pojawią, zwykle można je leczyć.

Dowiedz się, czy Twój pies jest zagrożony, jak zapobiegać spotkaniom z chrząszczami azjatyckimi i co zrobić, jeśli skończy jak Bailey.

Azjatycka Pani Chrząszcze 101

Trudno jest dostrzec różnicę między wielobarwnym chrząszczem azjatyckim (Harmonia axyridis) a rodzimym gatunkiem północnoamerykańskim, takim jak biedronka z dziewięcioma plamkami (określana jako C-9). Jednym z przydatnych sposobów na odróżnienie jest spojrzenie na obszar za głową chrząszcza (zwany pronotum) – chrząszcz azjatycki ma żółty kolor z czarnymi znaczeniami pośrodku. Chrząszcze azjatyckie różnią się również kolorem od żółtego do czarnego i mają od zera do 19 plamek na zewnętrznej skorupie, w przeciwieństwie do standardowej dziewiątki C-9.

Obydwa gatunki pochodzą z rodziny chrząszczy damskich zwanej Coccinellidae i oba mają żarłoczny apetyt na uciążliwe szkodniki, takie jak mszyce, łuski i roztocza. Chrząszcze są tak skuteczne w zwalczaniu szkodników, że rząd federalny wprowadził je ze wschodniej Azji, aby pomóc kontrolować nasze populacje mszyc. Rozwijały się w całym kraju od około połowy lat 80. XX wieku i są obecne w większości kontynentalnych Stanów Zjednoczonych, z wyjątkiem Montany, Wyoming i części południowo-zachodniej.

Podczas gdy populacje azjatyckich chrząszczy rosły, gatunki północnoamerykańskie, takie jak C-9 (Coccinella novemnotata), zmalały w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, jak wynika z projektu The Lost Ladybug Project. Są więc szanse, że mały pomarańczowy owalny pomidor, z którym się ostatnio spotkałeś, to odmiana azjatycka.

Chrząszcze azjatyckie mogą być pożądane ze względu na ich rolę jako naturalnych środków do zwalczania szkodników, ale mają również reputację gatunku uciążliwego. Ich ogromny apetyt rozciąga się na owady niebędące szkodnikami, takie jak jaja motyla monarchy i larwy (których liczba została już zmniejszona), mówi dr Robert Koch, adiunkt i entomolog przedłużający na University of Minnesota, Department of Entomology w Saint Paul.

Są również bardziej wytrzymałe i agresywne niż biedronki północnoamerykańskie (które eksperci twierdzą, że nie stanowią zagrożenia dla psów). Jesienią „gromadzą się w domach i innych budynkach, aby znaleźć chronione miejsca do spędzenia zimy”, mówi.

Nie jest niczym niezwykłym obserwowanie tysięcy azjatyckich chrząszczy zgromadzonych na tym obszarze. Kiedy w ubiegłym roku hrabstwo Barton w stanie Kansas (skąd pochodzi Bailey) doświadczyło rekordowego zbioru mszyc z trzciny cukrowej, azjatyckie chrząszcze również były pod ręką, aby cieszyć się ucztą. „Dosłownie mieliśmy ich roje” – mówi dr Lindsay Mitchell, właścicielka Hoisington Veterinary Hospital w Hoisington w stanie Kansas i weterynarz Bailey's.

Jednym z powodów, dla których tak mocno trzymają się podniebienia psa, jest ich rozmiar i kształt, mówi Patrick (PJ) Liesch, asystent wydziału i entomolog przedłużający z Wydziału Entomologii na Uniwersytecie Wisconsin w Madison.. „Egzoszkielety owadów są wykonane z twardego materiału znanego jako chityna, który nie ulega łatwemu rozkładowi” – mówi. „W pysku zwierzęcia ten materiał byłby nieco podobny do łupiny ziarna popcornu”.

Ponadto chrząszcze mają twarde, pogrubione osłony skrzydeł, które chronią ich tylne skrzydła przed uszkodzeniem, mówi Liesch. „U lady chrząszczy te osłony skrzydeł nadają owadom zaokrąglony, półkulisty kształt, co utrudniałoby ich usunięcie przez język psa”.

Czy chrząszcze azjatyckie są zagrożeniem dla psów?

Zaatakowane chrząszcze azjatyckie uwalniają płyny ustrojowe (zwane hemolimfą) zawierające śmierdzące i trujące chemikalia. „Hemolimfa jest żrąca i może powodować chemiczne oparzenia ust i/lub przewodu pokarmowego. Ma również silny odstraszający zapach i nieprzyjemny smak” – mówi dr Elizabeth Doll, weterynarz z WVRC Emergency and Specialty Pet Care w Waukesha w stanie Wisconsin.

Ten okropny smak i zapach jest powodem, dla którego niewiele psów spróbuje zjeść więcej niż kilka z nich, mówi. Konflikty psów i chrząszczy są tak rzadkie, że poza anegdotycznymi doniesieniami (jak Baileya), istnieje jedyny formalnie opublikowany artykuł na ten temat. W tym przypadku pacjent miał 16 chrząszczy azjatyckich osadzonych w błonie śluzowej pokrywającej podniebienie twarde, mówi Doll.

Jeśli pies szybko połknie chrząszcze, erozja jamy ustnej wydaje się minimalna, mówi dr Nancy C. Hinkle, profesor entomologii weterynaryjnej na Wydziale Entomologii Uniwersytetu Georgia w Atenach. „Prawdopodobnie pies szybko będzie szukał wody, aby zmyć smak, co jest dobrą rzeczą, ponieważ minimalizuje ryzyko utknięcia chrząszczy w przełyku”.

Jeśli oparzenia chemiczne nie będą odpowiednio leczone, infekcja może się rozwinąć i potencjalnie stać się poważna. „Na szczęście w przypadku każdego psa z uszkodzeniem pyska dziąsła i tkanki goją się bardzo szybko – zwykle w ciągu siedmiu dni” – mówi dr Jonathan Babyak, adiunkt kliniczny na Wydziale Ratownictwa i Opieki Krytycznej w Cummings School of Veterinary Medicine na Uniwersytecie Tufts.

Przypadki, które widział Mitchell, „ograniczały się do anoreksji z powodu bolesnych owrzodzeń w jamie ustnej” – mówi. „Wrzody uspokoiły się dzięki ręcznemu usunięciu chrząszczy i leczeniu wrzodów”.

Ale dr Jennifer Coates, doradca weterynaryjny z petMD, dodaje: „Chociaż sam nie widziałem żadnych przypadków, weterynarze zgłosili kilka przypadków psów, które połykały te chrząszcze, a następnie rozwijały wymioty, biegunkę i inne objawy zapalenia żołądka i jelit. W rezultacie zginął nawet jeden pies”.

Jakie środki ostrożności możesz podjąć przeciwko azjatyckim chrząszczom?

Choć te spotkania są rzadkie, nie zaszkodzi zachować czujność ze względu na swojego psa. Zwierzęta będą ciekawe i będą jeść rzeczy, których nie powinny jeść. Mitchell mówi, że niektóre psy, takie jak Bailey, któremu po tym początkowym incydencie trzeba było kilkakrotnie usuwać chrząszcze, są bardziej ciekawskie niż inne.

„Nie wiem, czy istnieje świetny sposób, aby temu zapobiec” – mówi. „Jeśli właściciel zauważy dużą liczbę tych azjatyckich chrząszczy, mogą zajrzeć do pyska swojego zwierzaka po wyjściu na zewnątrz. Jeśli właściciel zwierzęcia zauważy, że zwierzę ślini się lub nie chce jeść, po prostu zajrzyj mu do pyska”.

Najlepszym rozwiązaniem jako rodzica psa jest utrzymywanie niskiej liczby chrząszczy w domu, mówi dr Michael Skvarla, edukator ds. identyfikacji owadów i edukator edukacyjny na Wydziale Entomologii na Uniwersytecie Stanowym Penn w University Park.

„Sposoby na to obejmują mechaniczne wykluczenie, takie jak uszczelnianie pęknięć wokół okien, drzwi, rur i strychu, gdzie chrząszcze wchodzą do domu, oraz odkurzanie chrząszczy po wejściu do domu” – mówi.

Chrząszcze azjatyckie szukają osłoniętych miejsc jesienią w oczekiwaniu na zimę. „W naturze obejmowałoby to ściany klifów i skał oraz luźną korę martwych drzew” – mówi Liesch. „Jednak te owady mogą również łatwo wkraść się do budynków. W zależności od warunków duża liczba tych owadów może czasami być aktywna w pomieszczeniach późną jesienią, zimą lub wczesną wiosną”.

Co zrobić, jeśli Twój pies napotka chrząszcze?

Niektóre oznaki niebezpiecznego spotkania z chrząszczami obejmują nadmierne ślinienie się lub pienienie w ustach, niechęć do jedzenia i nieprzyjemny zapach wydobywający się z ust, mówi Doll. „Chrząszcze mogą być widoczne w jamie ustnej lub mogą być widoczne otwarte rany. Możliwe skutki uboczne po spożyciu dużych ilości chrząszczy to zmniejszony apetyt, wymioty, biegunka, która może być krwawa i letarg”. Jeśli którykolwiek z tych objawów jest obecny, zadzwoń do weterynarza w celu natychmiastowej oceny.

Leczenie rozpoczyna się od fizycznego usunięcia chrząszczy, które może być konieczne do wykonania przez weterynarza pod wpływem sedacji lub, jeśli jest poważnie dotknięty, w znieczuleniu ogólnym, mówi Babyak. „Po drugie, uszkodzenie hemolimfy powinno być leczone odpowiednimi lekami i opieką pielęgniarską. Zwykle myślimy o leczeniu bólu, stanów zapalnych i przyspieszeniu gojenia poprzez usunięcie martwej lub poważnie uszkodzonej tkanki. Antybiotyk może być niezbędny do leczenia lub zapobiegania infekcji. To leczenie byłoby uważane za rutynowe przez większość lekarzy weterynarii podstawowej opieki zdrowotnej”.

Mitchell leczy swoich pacjentów płynem do płukania jamy ustnej zawierającym sukralfat, lidokainę i difenhydraminę, aby leczyć wrzody i zmniejszać dyskomfort. Leczenie każdego psiego pacjenta, którego widziała, w tym Baileya, na szczęście zakończyło się sukcesem.

Są szanse, że twój pies nie skończy jak Bailey. Ale spotkania chrząszczy azjatyckich są nadal możliwe, zwłaszcza jeśli twoje szczenię jest ciekawskim typem. Uważność na otoczenie psa na zewnątrz i utrzymywanie liczby chrząszczy w domu na minimalnym poziomie zapewnia, że nie skończy z kęsem robaków… lub gorzej.