Rasa Kotów Balijskich Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Charakterystyka fizyczna

W początkowych latach hodowli Balijczycy mieli cięższe kości i głowy w kształcie jabłka, bardziej zbliżone do dawnego standardu syjamskiego. Miały też znacznie dłuższe płaszcze niż dzisiejsza rasa balijska, z pełnymi kryzami i bryczesami. Z biegiem lat hodowcy balijscy poprawili fizyczną formę rasy, krzyżując ją z rasą rodzicielską, syjamską, a cechy balijczyków stały się szczuplejsze i dłuższe, podobnie jak współczesny syjamski. Standard rasy dla balijczyków jest pod wieloma względami identyczny ze standardem dla syjamów, włączając w to ogólny typ ciała i kolor, z oczywistymi różnicami w całkowitej długości sierści i pełnym pióropuszu ogona. Płaszcz jest jednowarstwowy, z minimalnym zrzucaniem. W rzeczywistości balijczyk słynie z braku linienia wśród długowłosych kotów.

Sierść na współczesnym balijsku ma jedwabistą fakturę, średniej długości i przylega do ciała. Rasa ta charakteryzuje się długim i zwężającym się kształtem, z bardziej miękkimi liniami niż u syjamskich dzięki pełniejszej sierści. Jest jednocześnie delikatny i muskularny. Głowa ma kształt klina, oczy skośne i intensywnie niebieskie, uszy są niezwykle duże, otwarte i spiczaste, a profil liniowy. Kolorystyka również jest standardowa w przypadku Siamese: seal point, blue point, lilac point i chocolate point.

Ogólna długość życia balijczyków wynosi 18-22 lata, a poza skrzyżowanymi oczami rasa ta nie jest szczególnie znana z jakichkolwiek poważnych wad fizycznych.

Osobowość i temperament

Z osobowości balijczyk jest również bardzo podobny do swojej rasy rodzicielskiej. Mówienie i interakcja z ludźmi jest tym, co najbardziej lubi. Rasa ta jest uznawana za jedną z najbardziej inteligentnych ras kotów, a także wyróżnia się dobrym humorem, dobrym charakterem i wysoką energią. Dobre dogadywanie się zarówno ze zwierzętami, jak i ludźmi jest jedną z najsilniejszych cech Balijczyków. Jego inteligencja w naturalny sposób popycha go na szczyt hierarchii wśród innych zwierząt, ale jest na tyle sympatyczny, że nie panuje nad nimi swoją wyższością. Dogadywanie się z dziećmi jest również jednym z głównych plusów, ale należy uważać, aby nie dopuścić do tego, aby aktywne dzieci źle się z nimi obchodziły, aby nie wytworzyć niechęci do dziecka.

Mówi się, że Balijczyk potrafi wyczuć nastrój swoich ludzi, okazywać uczucie i być blisko, gdy ludzie są niebieska. Chociaż zachowanie tego kota jest niezależne i powściągliwe, najbardziej cieszy go, gdy jest kochany przez człowieka. Te koty również uwielbiają się bawić, rozkoszując się dobrą grą w aportowanie i zabawą w piłkę. Posiadanie domu przyjaznego do skakania i wspinaczki jest praktyczną kwestią dla balijskiego hodowcy. Cenne przedmioty nie powinny być wystawiane na otwartych półkach, a jedwabne zasłony z pewnością się postrzępią. Koty balijskie są dobrze przystosowane do życia w pomieszczeniach, ale główny problem ma charakter praktyczny, ponieważ koty przebywające na zewnątrz są bardziej narażone na urazy, choroby i porwania.

Historia i tło

Jedną z niefortunnych konsekwencji każdej wojny jest wynikająca z niej depopulacja zwierząt domowych. Tak się złożyło, że w czasie I wojny światowej rasa kotów syjamskich (wraz z większością ras) strasznie ucierpiała z powodu braku uwagi i działań wojennych. To, co zwykle musi nastąpić po tym, jak skutki wojny zdziesiątkowały populację zwierząt, to to, że hodowcy muszą zrobić wszystko, co w ich mocy, aby odbudować wszystkie rasy, z wyjątkiem utraconych. Często hodowca wybiera najlepiej pasujące do rasy, a stamtąd wybiera najlepsze z każdego kolejnego miotu, mając nadzieję nie tylko na odbudowanie rasy, ale nawet na jej udoskonalenie. Krzyżowanie jest mało znanym faktem hodowlanym i tak często, jak nie, rasy używane w procesie nie są rejestrowane. Wiele razy hodowcy będą upierać się, że wariacje pojawiły się naturalnie, podczas gdy w rzeczywistości wariacje są bezpośrednio związane z krzyżowaniem ras.

Tak było z rasą balijską, potomkiem syjamskiego. Odmiany długowłose, które powstały w wyniku krzyżówek, były albo odrzucane, albo głaskane aż do początku XX wieku, kiedy to w 1928 roku Stowarzyszenie Miłośników Kotów (CFA) zarejestrowało długowłosego kota syjamskiego. Kolejna wojna przychodziła i odchodziła, zanim „długowłosy Syjamczyk”, jak go nazywano, zaczął zwracać uwagę hodowców. Trzech hodowców, Marion Dorsey z hodowli Rai-Mar w Kalifornii, Helen Smith z hodowli Merry Mews w Nowym Jorku i Sylvia Holland z Holland's Farm Cattery w Kalifornii, odegrałoby zasadniczą rolę w kierunku i sukcesie długowłosych kotów syjamskich. program hodowlany. W ciągu następnych kilku lat hodowcy pracowali wspólnie nad udoskonaleniem nowej rasy, szczęśliwie stwierdzając, że po wyhodowaniu dwóch długowłosych kotów syjamskich mioty były zgodne z cechą długiej sierści.

Hodowcy kotów mają tendencję do bycia inkluzywnymi kółkami w większym kręgu fantazyjnych kotów, a hodowcy syjamscy nie są wyjątkiem. Hodowcy syjamscy byli przeciwni temu, by nową rasę nazywano syjamską, co zainspirowało Helen Smith do ukoronowania tego długowłosego syjamskiego balijczyka – według większości danych imię zaczerpnięte od słynnych tancerzy z Bali i być może pani Smith chciała zachować soniczne podobieństwo do syjamskie imię. Wszyscy zgadzają się, że rasa balijska jest rzeczywiście tak pełna wdzięku jak tancerka, z miękką i rytmiczną łatwością ruchu.

Wreszcie, po tym, jak balijczyk został pokazany na Empire Cat Show w Nowym Jorku w 1961 roku pod hasłem Any Other Variety (AOV), rasa zaczęła zdobywać akceptację i uzyskała status czempiona przez większość amerykańskich stowarzyszeń kotów. W 1970 roku, kiedy Stowarzyszenie Miłośników Kotów (CFA) przyznało status balijskiego mistrza, Balijczycy mieli mocne standardy i lojalnych zwolenników.