Rasa Koni Dartmoor Pony Hipoalergiczny, Zdrowy I Długowieczny

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Dartmoor to mały, wytrzymały kucyk, który prawdopodobnie pochodzi z obszaru obecnie chronionego parku narodowego Dartmoor w Anglii. Mierzący od 11,1 do 12,2 dłoni (lub 44,4 do 48,8 cala wzrostu), kuc Dartmoor jest łagodnym stworzeniem, które pomaga początkującym jeźdźcom przezwyciężyć strach przed jazdą i skakaniem.

Charakterystyka fizyczna

Kucyk Dartmoor ma drobną, dobrze zarysowaną sylwetkę – muskularną, ale niezbyt masywną. Zarówno głowa, jak i uszy są raczej małe; tymczasem szyja kucyka jest średniej długości. Ramiona kucyka Dartmoor opadają w dół do muskularnych ćwiartek, które prowadzą do muskularnych nóg i twardych kopyt. Jego pełny ogon jest osadzony dość wysoko.

Kuc Dartmoor pojawia się w różnych kolorach, w tym gniada, brązowa, czarna, a czasem kasztanowa. Jeszcze rzadszy jest kucyk Dartmoor z dereszowatą sierścią. Białe znaczenia na sierści kucyka, choć dozwolone, nadal są bardzo odradzane.

Osobowość i temperament

Kucyk Dartmoor to bardzo łagodna rasa. Ta cecha sprawia, że jest idealnym wierzchowcem dla dzieci, zwłaszcza tych, które dopiero rozpoczynają naukę jazdy.

Historia i tło

Chociaż pochodzenie kucyka Dartmoor pozostaje tajemnicą, najwcześniejsze wzmianki o tej rasie miały miejsce w 1012 r., kiedy biskup Aelfwold z Creidton wymienił go w swoim testamencie. Między XII a XV wiekiem kucyki służyły głównie do znoszenia cyny z wrzosowisk do miasteczek stannarnych, jednak wraz z końcem boomu wydobywczego cyny kończyły się obowiązki kucyków. Pozostałych albo wolno było wędrować po wrzosowiskach, albo wysyłano do pracy na farmach.

W 1893 r. utworzono National Pony Society (czasami określane jako Polo Pony Society). W 1899 w Księdze Stadnej Kucyków Polo otwarto sekcje, w których przyjmowano zarejestrowane Dartmoors. Podobnie jak w przypadku wielu innych zwierząt, zniszczenia podczas I wojny światowej na początku XX wieku spowodowały zmniejszenie liczby kucyków Dartmoor. Na szczęście, Duchy Stud, organizacja należąca do księcia Walii, kupiła wiele kucyków Dartmoor i hodowała je z innymi końmi, starając się ożywić rasę i udoskonalić konia wierzchowego. W jednym z takich programów hodowlanych użyto arabskiego ogiera Dwarka. Wysiłki z udziałem Dwarki okazały się całkiem udane; z jego klaczy hodowlanych urodziły się godne uwagi konie, Leat i Hetherbelle VI.

Zniszczenia spowodowane przez II wojnę światową w połowie XX wieku ponownie zmniejszyły liczbę kucyków Dartmoor i niemal doprowadziły do wyginięcia rasy. W związku z tym wszystkie kucyki Dartmoor, które zdobyły nagrody w zawodach konnych, zostały automatycznie wpisane do rejestru, aby ponownie ożywić liczebność rasy.

W 1988 r. Księstwo Kornwalii i Dartmoor Pony Society założyły Dartmoor Pony Moorland Scheme, aby powstrzymać spadek liczby kucyków Dartmoor poprzez zachęcanie do hodowli czystej krwi Dartmoor i wprowadzenie nowej puli genów do zarejestrowanych kucyków. Według władz Parku Narodowego Dartmoor, obecnie na wrzosowiskach znaleziono mniej niż 3 000 kucyków, z około 30 000 w 1950 roku. Jego sukces jest wciąż nieustalony, ale status rzadkiej rasy Dartmoor Pony dodatkowo ilustruje potrzebę takiego organizacja.

Co ciekawe, zapis opisujący kucyka Dartmoor w 1298 roku przez Polo Pony Society jest mniej więcej identyczny z współczesnym kucem Dartmoor. Dlatego można śmiało założyć, że rasa nie zmieniła swojego wyglądu na przestrzeni wieków – nawet pomimo burzliwej historii.