Rasa Kotów Chartreux Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Chartreux to studium kontrastów. Ma mocne ciało, szerokie ramiona i głęboką klatkę piersiową, ale średnio krótkie nogi o delikatnym kośćcu. Dobrze umięśniony i energiczny Chartreux zasługuje również na swoją reputację w literaturze francuskiej jako świetny mouser.

Charakterystyka fizyczna

Chartreux zyskał niesławny opis wyglądania jak „ziemniak na wykałaczkach” ze względu na mocne ciało i cienkie nogi. Jego sierść, w odcieniach niebiesko-szarego ze srebrzystymi końcówkami, jest gęsta i wodoodporna – oba te czynniki zwiększają jego zdolność do pływania.

Zazwyczaj samce Chartreux są większe niż samice.

Osobowość i temperament

Chartreux, urodzony łowca, mógł być używany przede wszystkim do pozbycia się myszy. Jest zwinny i energiczny oraz posiada wszystkie cechy niezbędne w dobrym towarzyszu. Jest kotem dobrodusznym, lojalnym, a przede wszystkim cichym. Właściciele rzadko słyszą jego głos.

Zdolny do mocnych załączników, może wspiąć się na kolana, jeśli ktoś przy nim usiądzie. Ten kot jest również zabawny i kochający zabawę, zabawiając swojego właściciela swoimi wybrykami. Lubi grać w fetch lub jakąkolwiek inną grę z udziałem rodziny i innych zwierząt. Ten inteligentny kot może nawet zapoznać się ze swoim imieniem i odpowiedzieć na wezwanie.

Zdrowie

Chociaż ten kot jest znany ze zdrowia i odporności, może posiadać recesywny gen zwichnięcia przyśrodkowej rzepki.

Historia i tło

Historia tej rasy jest owiana legendą. Opowieść głosi, że Chartreux został wyhodowany przez mnichów w głównym klasztorze zakonu, Grande Chartreuse, we francuskich Alpach. Oprócz poświęcania czasu na modlitwy, ci fascynujący mnisi zajęli się innymi niezbyt świętymi zajęciami, takimi jak wytwarzanie likierów, wykuwanie broni i hodowla kotów. Zielono-żółty likier Chartreuse powstał w klasztorze dzięki staraniom tych mnichów.

Chociaż klasztor został założony w 1084 r. przez św. Brunona, koty pojawiły się dopiero w XIII wieku. Do klasztoru sprowadzili ich krucjaty, znużeni wojną rycerze, którzy po długiej walce z Turkami wycofali się do spokoju klasztornego życia. Wśród bogactwa, które przywieźli do domu, były niebieskie koty, które znaleźli na wybrzeżu Afryki. Te koty zostały wytresowane, aby miały ciche głosy, aby nie przeszkadzać niegrzecznie w medytacji. Nie można jednak zweryfikować autentyczności tej historii.

O Chartreux po raz pierwszy usłyszano w XVI wieku, zgodnie z inną historią bliższą prawdzie. Histoire Naturelle, napisana w XVIII wieku przez biologa hrabiego de Buffona, mówi o czterech rasach kotów, które były wspólne dla Europy w tym czasie: domowym, angorskim, hiszpańskim i chartreux. W latach dwudziestych XX wieku na maleńkiej Bretanii Belle-Ile, u wybrzeży Francji, dwie siostry o imieniu Leger odkryły kolonię kotów. Siostry Leger, które również były miłośnikami kotów, pracowały nad tą rasą iw 1931 roku wystawiły pierwszy Chartreux we Francji.

Jednak II wojna światowa zadała miażdżący cios tej kwitnącej społeczności kotów. Hodowcy pospieszyli na ratunek i skrzyżowano go z niebieskimi brytyjskimi krótkowłosymi, rosyjskimi niebieskimi i perskimi, aby zapewnić jego dalsze istnienie.

Chartreux wreszcie przybył do Stanów Zjednoczonych w 1970 roku, kiedy zmarła Helen Gamon z La Jolla w Kalifornii przywiozła samca Chartreux od Madame Bastide we Francji, hodowcy, który miał czyste linie Chartreux. Ten słynny kot był odpowiedzialny za uwiecznienie kotów Chartreux w Ameryce. Rasa uzyskała status Championa w 1987 roku. Posiada status Championa we wszystkich skojarzeniach.