Rasa Kirgiz Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Rasa koni kirgiskich wywodzi swoją nazwę od miejsca pochodzenia, Kirgizji – terytorium, które kiedyś należało do byłego Związku Radzieckiego. Ten rzadki koń jest zwykle używany do jazdy konnej. Służy również do lekkich prac pociągowych.

Charakterystyka fizyczna

Kirgiz jest małym koniem: przeciętnie ma od 12,3 do 14 rąk (49-56 cali, 125-142 centymetry). Ma prostą, dużą głowę. Niemniej jednak głowa jest dobrze osadzona i mocno przytwierdzona do krótkiej i muskularnej szyi.

Kłąb Kirgizów nie jest zbyt widoczny. Grzbiet jest zwykle prosty, zad pochylony, a tułów w kształcie beczki. Nogi konia są krótkie i stabilne. Kopyta są szczególnie twarde i wytrzymałe, dzięki czemu Kirgiz jest koniem, który dobrze radzi sobie z podróżowaniem bez butów po trudnym terenie.

Koń kirgiski występuje w różnych kolorach, głównie gniadym i szarym. Dojrzewa też powoli; osiąga dojrzałość dopiero po 12 latach.

Opieka

Kirgiz to wytrzymały koń górski. Zahartowany i naostrzony dzięki naturalnemu środowisku, może wytrzymać trudne warunki pogodowe, które mogą być śmiertelne dla innych koni.

Niemniej jednak konie kirgiskie potrzebują wszelkiej pomocy, jaką mogą uzyskać, aby zapewnić im przetrwanie. Podczas długiej zimy konie potrzebują dużej ilości tkanki tłuszczowej, aby zapewnić im ciepło i energię. Dlatego idealnie jest, aby koń kirgiski przybrał na wadze latem, aby mógł być odpowiednio przygotowany na przeczekanie nadchodzących długich zimowych mrozów. W każdym razie nie powinno to być zbyt trudne, ponieważ Kirgiz ma nie tylko wielką wytrzymałość; ma również skromne wymagania żywieniowe.

Historia i tło

Historycznie konie kirgiskie były powszechne. W Kirgizji było ich bardzo dużo. Konie kwitły, bo były wytrzymałe. Potrafili o siebie zadbać, ponieważ byli bardzo przystosowani do trudnych warunków klimatycznych i nierównego terenu Kirgizji. Jednak pewne czynniki doprowadziły do uszczuplenia ich liczebności.

Wyczerpanie rasy koni kirgiskich można przypisać głównie eksperymentalnym wysiłkom hodowlanym. Hodowcy chcieli ulepszyć konia. W szczególności chcieli zwiększyć rozmiar konia kirgiskiego. Zgodnie z tym krzyżowali Kirgiz z innymi rasami, w tym z końmi kazachskim i tadzickim. Te szeroko zakrojone eksperymenty hodowlane zrujnowały czystą rasę koni kirgiskich. Jest jednak nadzieja, że niektóre z czystych koni kirgiskich nadal pozostają.