Dlaczego Koty Nie Otrzymują Opieki, Której Potrzebują (i Na Którą Zasługują)

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Każdego dnia w mojej praktyce widzę skutki tego, co się dzieje, gdy ludzie nie przyprowadzają regularnie kota do gabinetu weterynarza. Kiedy opiekunowie w końcu wprowadzają swoje koty do naszej praktyki, cierpią na ból zębów, otyłość, chorobę nerek i wiele innych, które można leczyć i często można im zapobiegać. Jednak nierozpoznane choroby są cichymi zabójcami.

Oto statystyki:

• 28,5 do 67 procent kotów dostanie jednego lub więcej bolesnych zmian resorpcyjnych zębów, zwykle zaczynając od 5 do 7 lat
• 59 procent wszystkich kotów jest otyłych
• 90 procent kotów zachoruje na chorobę zwyrodnieniową stawów w wieku 10 lat

Coroczne badanie fizykalne w klinice weterynaryjnej (lub wizyta domowa) jest kluczem do wczesnego wykrycia i leczenia.

Wyzwanie polega na tym, że 58 procent opiekunów kotów twierdzi, że ich koty nienawidzą chodzić do weterynarza. Wielu właścicieli unika kłopotów z umieszczeniem kota w odpowiednim nosidełku i przetransportowaniem go. Houston, mamy tu poważny problem.

Jako weterynarz i opiekun kotów (w końcu czterech) obserwuję, jak moje koty bawią się, polują i jestem panem ich otoczenia. Słuchając wielu ekspertów od zachowania kotów, domyśliłem się, że koty mają tylko dwa „narzędzia zachowania”: drapieżnik (myśliwy) i zdobycz (polowany). Dlatego musimy unikać umieszczania kotów w sytuacjach, których nie mogą kontrolować, gdzie czują, że są ścigane. Wycieczka do weterynarza może wywołać tryb ofiary lub strachu, jeśli nie będziemy ostrożni.

Ułatwienie wizyt u weterynarza dla Twojego kota

Program Praktyki Przyjaznej Kotowi Amerykańskiego Stowarzyszenia Praktyków Kotów został opracowany specjalnie w celu zwiększenia świadomości wśród lekarzy weterynarii na temat tego, jak ułatwić i uczynić wizytę bardziej przyjazną zarówno dla kota, jak i opiekuna. Podstawą tego programu jest uczynienie wizyty weterynaryjnej przyjazną kotom od początku (w domu) do końca (ponowne wprowadzenie do domu), a wszystko w międzyczasie jest zrobione w celu zmniejszenia niepokoju poprzez poszanowanie podstawowej natury kota. Obejmuje również standardy szpitalne, które odnoszą się zarówno do zachowania kotów, jak i jakości świadczonej opieki.

Osobiście wiem, jak to jest mieć nieszczęśliwego kota w nosidełku z wczesnych doświadczeń. To co najmniej bolesne. Żałosne miauczenie, bolesna mowa ciała – to nie jest coś, przez co każda miłośniczka kotów chce narażać swojego kota. Co więc mam teraz zrobić dla moich kotów i polecić moim klientom? Socjalizacja kotka i kota. Krótko mówiąc, zabierz swojego kota w dowolne miejsce - gdziekolwiek poza domem.

W końcu, jeśli jedyny raz, kiedy opuściłeś dom i wsiadłeś do samochodu, to podróż do lekarza, który prawie zawsze pobierał krew i podawał szczepienia, czy chciałbyś kiedykolwiek ponownie wsiąść do samochodu? Tak więc, gdy zaczniesz wyprowadzać kota z domu, pamiętaj, aby zacząć wcześnie i powoli:

• Zostaw przewoźnika w domu, aby był znajomy.
• W domu karm kota w nosidełku, aby poczuł się komfortowo w nim.
• Gdy kot poczuje się komfortowo w nosidełku, noś go w nim.
• Umieść nosidełko w zaparkowanym samochodzie i pozwól kotu zbadać wnętrze samochodu, aby było mu znajome.

Te kroki są warte zachodu na wycieczki do weterynarza, wakacje, gdziekolwiek.

Uspołecznianie swojego kota

Koty mogą nauczyć się dobrze podróżować. Mój kot przygód, Bug, podróżował do Hiszpanii, Portugalii, Kanady i Meksyku. Podczas tych podróży wiele mnie nauczyła. Ciągle mnie pytają, jak stała się tak dobrą podróżniczką. Co ja zrobiłem?

1. Zacząłem, kiedy ją po raz pierwszy dostałem (12 tygodni).
2. Była dobrze zsocjalizowana, zanim ją adoptowałem.
3. Jest z natury ciekawa i nieustraszona, a ja pielęgnowałem w niej te naturalne instynkty.
4. Nieustannie wystawiałem Bugowi na nowe i różne rzeczy, jednocześnie uniemożliwiając jej przejście w tryb ofiary. Niedawno pojawiła się na AdventureCats.org, gdzie można znaleźć świetne szkolenia na smyczy i inne wspaniałe wskazówki, które można zastosować dla każdego kota poza domem.

Nasza klinika, West Towne Veterinary Centre w Madison w stanie Wisconsin, co miesiąc organizuje „Cats Night Out”, podczas której koty mogą spotykać się w Bug’s Gym (na piętrze naszej kliniki weterynaryjnej). To zmieniło moje postrzeganie interakcji społecznych kotów. Podczas naszych Kocich Nocy dbamy o to, aby wszystkie koty miały miejsce do ukrycia się i wprowadzamy je powoli. Zauważyliśmy, że co najmniej 80 procent odwiedzających koty jest gotowych wyjść i zwiedzać, trochę towarzysko, a następnie wrócić do domu z kliniki weterynaryjnej bez urazów. Wszystkim kotom dajemy smakołyki i pozwalamy się bawić. Kilka kotów nie opuszcza nosideł, ale przekonały się, że wyjazd samochodem do lecznicy weterynaryjnej nie jest bolesnym przeżyciem. Sama podróż samochodem na stację benzynową dałaby większość tego samego.

Tego lata zorganizowaliśmy pierwsze zajęcia w przedszkolu kocim i wychowaliśmy 10 kociąt. Dowiedzieliśmy się, że kiedy kocięta są narażone na hałas, dezorientację, inne koty oraz ludzi w każdym wieku i każdej płci między 7 a 13 tygodniem życia, stają się znacznie bardziej towarzyskie.

Koty są świetnymi nauczycielami, jeśli zwracamy uwagę. Jeśli będziemy nadal obserwować i szanować naturalne zachowania kotów, szkolić je do transportu, zapewniać im regularną opiekę profilaktyczną i dzielić się naszymi doświadczeniami, wszyscy możemy cieszyć się większą magią kotów i pomagać im żyć dłużej i zdrowiej.

Dr Ken Lambrecht jest dyrektorem medycznym West Towne Veterinary Center, akredytowanej przez AAHA, złotej praktyki przyjaznej kotom w Madison w stanie Wisconsin. Dr Ken obecnie zasiada w Komitecie Praktyk Przyjaznych Kotom. Jest rodzicem czwórki kotów, w tym Bugiem, jego podróżującym po świecie kotem.